Bir insanın gözlerinde kendini görmek güzel bir duygu olmamakla birlikte o gözlerde kaybolduğunu görünce insanın içinde harika bir duygu oluyor. Onunla ilk karşılaştığım zaman içimde bu duygulan olduğu zaman benim için büyük bir şaşkınlık olsa da zamanla içindeki bu eşsiz duygu ile yaşamayı öğrenmiş oldum. Bunun bu kadar iyi ve güzel hissettireceğini düşünmemiştim.
O bana hep sabah güneşim derdi. Şimdi ise birbirimizden uzakta ve ikimizde yalnızlık içinde hayatımıza devam etmeye çalışıyorduk. Bir anda ne oldu da bu hale geldiğimizi ise hiç bilmiyorum. Bu kadar uzak olacağımızı düşünmemiştim. Sanki bütün bunlar bana bir rüya gibi geliyordu. Bir an evvel bu kâbustan uyanmanın bir yolunu alıyordum. Bulamadığım zaman ise içinde büyük bir boşluk oluyordu. Bu boşluk ile başa çıkmak neredeyse imkansız gibiydi.
Soğuk havayı aldırış etmeden evden çıkarı çıktığım da derin bir nefes alıp soğuk havayı içime çektiğim de onun da bu hava kadar soğuk olduğu düşüncesi ile başa çıkmak benim için hiç kolay olmadı. Aramıza bu soğukluk nereden ve nasıl girdiği hakkında bir fikrim yoktu. Benden bir şey sakladığı düşüncesi aklımın bir köşesinde yerini aldığı zaman neler olduğunu öğreneceğim diye kendi kendime sözler verdim.
Yürüyen insanlara baktığım da herkesin ayrı bir telaşı olduğunu düşünüp durdum. Bir kaç adım yürüdükten sonra ise karışım da onu görmeyi beklemediğim için benim için büyük bir şaşkınlık oldu. Gözlerine baktığım da yorgunluk ve hüzün belli oluyordu. Bu uzaklık onu da üzmüş gibi görünüyor ama o uzak olmayı tercih etti. Peki ya neden bu kadar üzgün görünüyordu. O zaman benden bir şey sakladığı fikri bir kez daha gün yüzüne çıkmış oldu.
Yüzüne baktığım da bana boş ifadeler ile baktığını fark ettiğim de canımın yandığını da fark etmiş oldum. Bir yandan da gözlerin de hüzün de vardı. Onun bu hali beni şaşırttı ve ona bunu sormak istesem de bir şey demeden öylece oradan gitmek istedim. Bu kadar çelişki bana fazla geldiği için bir an evvel buradan gitmek istedim. Tabi o buna izin vermedi. Yaptığı her şey gibi bu da bana çok tuhaf geldi. Gözlerinin içine ne yapıyorsun der gibi baktığım da gözlerinin içinin güldüğünü görünce onun ne kadar tutarsız bir insan olduğunu fark ettim. Şimdi ne yapmaya çalışıyor diye düşünürken bir şey demeden öylece yanımdan gittiğini fark edince arkasından,"Ne yapmaya çalışıyorsun"diye bağırdım. Benim bu sözlerinden sonra yavaş adımlarla yanıma doğru geliyordu. Sanki bilerek böyle yavaş yürüdüğünü düşününce derin bir nefes aldım.
"Burcu senin gördüğüme çok sevindim." Ondan bu sözleri beklemediğim için benim için büyük sürpriz oldu. Peki neden böyle bir dedi diye düşünürken yanıma iyice yaklaştığı zaman kalbimin yerinden çıkacak gibi atmaya başladığını fark ettiğim de onun bunu fark etmemesi için dualar ettim. Bunca zaman boyunca ona karşı olan duygularımı belli etmemek için yoğun bir çabaya girmiş ve uzunca bir süre başarılı olduğumu fark etmiştim. Tabi ben öyle olduğunu düşünüyorum. Şimdi bu çabanın bir anda yok olmasını istemediğim için elimden geleni yapıyorum.
"Benimle ne konuşacaksın? Bizim konuşacak bir şeyimiz kalmamıştı. Bunu unutun mu?" Benim bu sözlerimden sonra bana uzun süre öylece baktı. Benden böyle bir şey beklemediği her halinden belli oluyordu. Onun bu halini görünce gülmemek için kendimi zor tutuyorum. Bunun bu kadar keyif vereceğini hiç düşünmemiştim. Belki bunca zaman sonra onu karşımda böyle gördüğüm için olabilir diye düşünmeye başladım.
"Tamam böyle söylemekle çok haklısın ama artık bu durumun sona ermesi gerektiğini düşünüyorum. Konuşup anlatacağımızı düşünüyorum."
Sanki çok kolay bir şeymiş gibi bir karşıma geçmiş bana bunları söyle cesaretini kendinde buluyordu. Ona bu kadar kolay olmayacağını göstermek için elimden geleni yapacağım. Bakalım bunları duyunca ne tepki verecek? İşte en çok bu sorunun cevabını merak ediyorum.
"Bunları konuşmak için geç kalmadın mı? Şimdi mi bunları konuşmak aklına geldi? Selim geç kaldığını ne zaman fark edeceksin? Bu beni ne kadar üzdü biliyor musun? Bütün bunları unutmam kolay değil. Daha fazla çaba göstermen gerekiyor. Hemen kabul etmemi beklemiyorsun değil mi?"
Selim bu sözlerimden sonra kısa bir süre yüzüme baktıktan sonra bakışlarını tekrar yere indirdi. Bana ne söyleyeceğini bilemediği için böyle olduğunu düşünüyorum. Bu kadar kolay olmadığını bilmesinin iyi olacağına karar verdim. Onun benim bu kararıma saygı göstereceğini düşündüğüm için bu sürecin nasıl geçeceğini merak etmeye başladım.
Soğuk hava ikimizi de eskisi altına alamıyor gibiydi. Bu hava kadar içimdeki soğukluk vardı. Yaz geldiği zaman kışın biteceğini düşünürken bizim için yaz ne zaman gelecek diye düşünmeden edemedim. Aramızda kısa bir sessizlikten sonra gitmek üzereyken bana engel oldu. Bu konuşmanın burada gittiğini sanıyordum.
"Burcu sen konuşmak istemiyor olabilirsin ama ben sana kendimi anlamaya çalışacağım. En azından beni bir dinlesen ne olur sanki? Benden başka herkesi dinledin. Peki beni neden dinlemiyorsun? Bunun sona ermesi gerektiğine inanıyorum."
Peki bunca zaman neden bana kendini anlatmak yerine sessiz kalmayı tercih etti? Uzunca bir süre bu sorunun cevabını öğrenmek için çok uğraştım. Bu süre zarfında hep yanlız kaldım. Bir sorun varsa bana ilk başta söylemesi gerektiğini düşündüğüm için ona karşı içimde büyük bir öfke vardı. Diğer insanlar gibi o da beni bu acımasız dünyada beni yanlız bıraktı. Herkesten böyle bir şey beklerdim ama ondan bunu beklemezdim.
"Peki bu zamana kadar neden bana bir şey söylemedin? Senden bir açıklama beklediğimi hiç mi düşünmedin? Bana soğuk davrandığın zaman ben ne kadar üzüldüğümü biliyor musun? Bu hiç aklına gelmedi?"
Gözlerimin dolu dolu olduğunu hissettiğim de zorda olsa gözlerimin dolmasına engel oldum. Bu kadar kolay olmadığını düşünmediğim için bu durum beni çok şaşırttı. Bunca zaman içimdeki duyguları bastırmayı öğrenmenin benim için iyi olduğunu şimdi fark ettim.
"Bundan sonra her şey eskisi gibi olacak, bunun için sana söz veriyorum. Ne olur bir kez konuşsak olur mu? Sen benim sabah güneşimsin."
Ondan bu sözü uzun zaman önce duyduğum da çok mutlu olduğum aklıma gelince şimdi bu sözün beni mutlu etmek yerine içimde büyük bir boşluk olmasına sebep oluyordu. Ona bunu anlatmanın tam zamanı olduğunu düşündüğüm için derin nefes alıp konuşmaya kendimi hazırladım. Bu kadar zor olacağını tahmin etmediğim için benim için büyük bir şaşkınlık oldu. Yine kendimi konuşmaya zorladım.
"Artık bana böyle seslenme, bunca zamandan sonra buna ihtiyacım olmadığına karar verdim. Onun için bu sözün benim için bir anlamı kalmadı. Bunu kabul etmek benim için hiç kolay olmadı ama sonunda başardım. Artık sende bunu kabul et olur mu? İnan bana bu bizim için daha iyi olacak."
Bu sözlerimin onu hiç memnun etmediği yüzüne bakılınca belli oluyordu. Ona son sözlerimi söylediğimi düşündüğüm için hızlıca buradan gitmek istedim. Hâlâ onu seviyor olsam da bunca şeyden sonra aramızda bir şey olmaz diye düşünüyorum.
"Hayır bunu kabul etmiyorum. Bir gün senin tekrar kalbini kazanacağım ve o zaman sana bütün bunları hatırlatacağım. O zaman bana ne cevap vereceksin merak ediyorum."
Ben tam giderken bunları söyledi. Dönüp arkama baktığımda çok ciddi görünüyordu. Onun bu kadar ciddi olacağını düşünmediğim için kısa bir süre ne yapacağımı bilmez bir halde öylece yüzüne bakmak zorunda kaldım. Neden karşında bu şekilde kaldığımı ise hiç bilmiyorum. Onunla tekrar karşılaşmak bile benim için beklenmedik bir gelişmeydi. Şimdi bu sözler kafamı karıştırdı..
"O kadar eminsin yani, ne olur ne olmaz sen yine de bu kadar emin olma. Bir bakmışsın büyük bir hayal kırıklığı yaşamışsın, senin hayal kırıklığı yaşamanı hiç istemem. Hayal kırıklığı o kadar da kolay olmuyor. Ben kendimden bildiğim için sana da bunları söylemek istedim."
Daha fazla bir şey söylemeye gerek olmadığını düşündüğüm için hemen konuya kapattım. Selim konuyu kapatmak istemediğini söylediği zaman buradan gitmenin zamanı geldiğini düşünmeye başladım.
Selim'i arkamda bırakarak eve doğru yürümeye başladığım da ise aklımda aramızdaki konuşmalar vardı. Onun dediği gibi olur mu diye düşünürken içimde tarifsiz bir duygu oldu. Bu duygu ile başa çıkmak benim için o kadar da kolay olmadı. Bu kadar zor olacağını düşünmemiştim. Zaten bu hayatta hep düşünmediğim şeyler oluyor ve ben buna almıştım.
