Annem kısa bir süre öylece yüzüme baktığı zaman derin bir nefes alıp bir şey olmamış gibi bende aynı şekilde yüzüne baktım. Onun yüzüne baktığım da benden ne sakladıklarını düşünüp durdum. Selim'in akrabası ile görüştüğüm zaman neler olduğunu öğreneceğimi düşününce biraz olsun içim rahatladı.
"Bir şey mi oldu anne? Bana neden böyle baktığını öğrenebilir miyim? Sanki bir şey söylemek ister gibi bir halin var. Önemli bir şey varmış gibi hissediyorum."
Bana bir şey söyleyecek mi yine kısa bir süre bekledikten sonra annemin derin nefes aldığını fark edince söyleyecek bir şeyi olmadığını fark ettim. Bundan sonra ne söyleye bilir diye düşünmeden edemiyorum. Söyleyecek bir şeyi olmadığı her halinden belli oluyor ama ben yine de onun bana bir şeyler söylemesini istiyorum. Bu istediğim gereksiz ve saçma olabilir yine de neden böyle yaptığını öğrenmek istiyorum. Bu benim en doğal hakkım.
Sessizce elime kitap alıp okumaya başladım. Böyle bir durumda en güzel ve iyi olanın bu olduğuna karar verdim. Biraz rahatlamaya ve kendimi iyi hissetmeme sebep olacağını düşündüm. Zaten kitap okuduğum zaman kendimi başka dünya da gibi hissediyorum.
"Kızım baban ile konuştum. Onun gerçek yüzünü bana gösterdiğin için sana çok teşekkür ederim. Sen olmasaydın, ben onun yalanlarına hâlâ inanıyor olacaktım."
Neden bana bu kadar yalan söylüyorlar diye düşünürken, beni nasıl bir şey bekliyor diye aklıma gelince kendimi garip hissettim. Benim bilmediğim ne olabilir ki, hep güzel bir ailem olduğunu sanıyordum. Düşündüğüm gibi olmadığını fark edince kendimi çok kötü hissettim.
"Peki ondan ayrılmayı düşünmüyor musun? Hemen boşanmak istersin diye düşünmüştüm. Bu konuda bir şey söyleyeceksin değil mi?"
Ona bir şey belli etmemek için soru sormanın iyi ve yerinde olacağına karar verdim. Benden şüphe etmesi benim için hiç iyi olmaz. Bir şey belli etmemek için yoğun bir çaba hâlindeyim.
Annem ile babamın neden bu şekilde davrandığını merak ediyor ve atından büyük bir şey çıkacağını düşünüp kendimi çok kötü hissediyordum. Bu büyük sırrın ne olduğunu düşünürken, nasıl kendi ailemi tanıyamadım diye aklıma gelince derin bir nefes alıp sakin olmaya çalıştım. O kadar da kolay olmadı ama yine de elimden geleni yapmaya çalıştım.
"Tabi ki de ama şu anda böyle bir şey düşünmüyorum. Sen şimdi bunları düşünme olur mu? Zamanla her şey bizim için çok iyi olacak."
Bana nasıl bir bahane söyleyeceğini merak edince derin bir nefes alıp kısa bir süre annemin gözlerinin içine baktım. Dikkatli bir şekilde baktığımı fark edince hemen gözlerini benden kaçırdı. O zaman doğru bir zaman olduğu düşünüp yavaş adımlarla anneme doğru ilerledim. Benim neden böyle bir şey yaptığımı anlamaya çalışır gibi bir hali vardı. Onun bu hali gözlerime çok güzel görünüyordu.
"Peki neden? Hemen boşanman gerekmiyor mu? Senden böyle bir şeyi beklemiyordum. Yani beni hayal kırıklığına uğrattın. Böyle yapmanın bir nedeni var mı?"
Benim bu soruma ne cevap vereceğini düşünürken bile çok eğleniyorum. Bu işin peşini bırakmaya hiç niyetim yok. Annemin o zaman ne yapacağını merak ile bekliyor olacağım. Ondan sonra hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağını çok iyi biliyorum.
Annem kısa süre yüzüme öylece baktı. Sanki ne diyeceğini bilemiyor gibi bir hali vardı. Onu ilk defa bu kadar gergin gördüğüm için kısa bir süre şaşkınlık yaşadım. Son zamanlarda onu hiç tanımadığımı düşünüyorum. Bu şekilde düşününce kendimi çok kötü hissettim.
Bir şey demeden öylece odamdan çıkıp gittiği zaman arkasından gülerek baktım. Onun bu halini görünce doğru yolda olduğumu anlamış oldum. Bu konuda bana bir şey söylemesini gerektiğini düşündüğüm için hızlıca arkasından gittim. Karşısında beni gördüğü zaman ne tepki verecek diye düşünüp duruyorum.
