Horrific ↢TaeKook↣

1- Savaşın Zehri

Yapamadığımız onca zorlukların üstesinden nasıl geldik? Bir hücrenin bölünmesi veya evrim gibi gelişebilecek bir bireyden sayabilir misiniz kendinizi? Yoksa olduğu yerde takılı kalan, aynı bir ölü gibi hükümran'ın gelip seni bu cehennemden kurtarmasını mı beklersin? Gökteki ya Meryem ana, büyük majesteleri veya hükümran her kimse seni bu durumdan kurtardığını cidden düşünüyor musun? Bu kahrolası dünya bizim eziyet çekmemiz için kuruldu! buradaki uyumsuz her insan birbiriyle uyum içinde yaşamasını bilemez. Buradan kurtulmak sadece ölümden başka bir şey değildir. burada uygulanan doğa kanunu sistematik bir sistem değil.

Güç hiçbir zaman çözüm olmadı. Önemli olan aklını gücüne yansıtabilmek ve işleve geçirmektir. Bana bu zamana kadar öğretilen öğüt maalesef ki şuydu. 'zayıf yönleri ileri seviyeye taşımak için çalışmak gerekir'. Bunun böyle olduğunu zannetmiyorum. Ailem bana bunu aşılamaya çalıştıkça yerin dibine batmak daha cazip geliyor. Her yetiştirilme evresindeki çocuğun ailesini örnek alması gibi onların yaşadığı düşüşler ve başarısızlık nedenleri şans mıdır keder midir bilinmez benim de başıma gelmesini sağladı. Yine de bu durumdan bir şekilde sıyrılmayı başardım!

Aile ilaç şirketimizin başına geçmeyi başardım! Ürettiğimiz ilaçların yan etkilerinin azalmasını sağladım! Birçok bilim dalında ödül törenine katıldım ve ödüller kazandım! buna ailemin düşüşlerine benim etkilenmemek için sarf ettiğim çabalar sayesinde olmuştu. Kendimle gurur duyuyorum, bu konuda yapabileceğim en iyi çalışmalar çıkarmış ve saygı kazanmıştım. Yapabileceğimi herkese gösterdim!

Aynanın karşısında kravatı düzeltirken kumral saçlarıma şekil veriyordum. Siyah spor ceketin üzerime oturduğuna kanaat getirdim ve masanın yanına gidip arabanın anahtarını alıp evden çıkmıştım. Arabama ilerlerken ayak üstü saate baktığımda saat sabahın beşi olduğunu gördüğümde zamanında çıktığımı anladım. Yarım saat sonra şirkette olmuş olurdum. Daha aydınlanması uzun sürecek havaya dikkatle bakıp arabamın kilidini açıp biraz ilerledikten sonra kapısını da açıp içine girdim. Anahtarı kontağa takıp çalıştırırken vitesi bire takıp garajdan çıkarmaya başladım.
Yolda ilerlerken aramam gereken kişileri aramaya koyuldum. Biliyorum araba kullanırken telefon kullanmamak gerekir ama herkesin kötü huyları vardır maalesef. Telefondan James arayıp açmasını beklerken 5 saniye sonra açılan telefonla uykulu mırıldanma sesini duyunca göz devirerek konuşmaya başladım." Hala uyuyor olamazsın! Saat 5 oldu ve bir sürü iş var." dediğimde kalın oktav sesiyle bana karşılık verdi.

"İşini sikeyim!" dediğinde onun bu haline gülesim gelmişti. Ona nazaran ince sesim arabada yankı yaparken direksiyonu sağ yöne kırmış yola devam etmiştim.

"Küfür etmenin sırası değil. Yarım saat sonra toplantı olacak, yurt dışından gelen misafirlere yetişmen gerek. Böyle uyumaya devam edersen seni kovmak an meselesi olur." dediğimde telefondan hışırtı sesi gelmeye başladığında yatağından kalktığını anlamıştım.

"Hazırlanıyorum. Lanet olsun, her sabah böyle uyanmak zorunda olmaktan nefret ediyorum!" dedi. Esneme sesi duyulduğunda onun bu nazlı ve çekilmez halini her sabah katlanmak zorunda olmaktan asıl benim nefret etmem gerekti. Derin bir nefes alıp içimde biriktirdiğim her şeyi yutup sabırla cevap verdim.

"James, kardeşim demem ağzına sıçmak için her şeyi boş verip sike sike gebertirim seni." dediğimde hızla cevap verdi.

"Kes sesini çekik göz! Boş laflarını kendine sakla. İş dışında bir bok düşünmedin sen bu zamana kadar, oradan buraya beni dövmek için kıçını bile kaldıramazsın." dediğinde sinirle direksiyonu sıkmaya başlamıştım. Bu velet gün geçtikçe daha çekilmez bir hal alıyordu. Vefat eden annem ve babamın hatırı olmasa çoktan götüne tekme basmış, kenar köşe mahallede jigolo olmuştu.