Zawgyi
.
.
Ch_21 { ငွက္လံုးသိသြားပါၿပီ! }
My Beloved Prince....
ရုတ္တရက္ေပၚထြက္လာသည့္အသံသည္ကား တည္ၾကည္ေသာ္ျငား ေအးစက္စက္ႏိုင္လွသည္။
ေက်ာခ်မ္းေစသည့္အရွိန္အဝါမ်ိဳးပင္။
တေသြမတိမ္းလိုက္နာမိသည့္Henetကေတာ့ လက္ကိုခ်က္ခ်င္းလႊတ္ခ်လိုက္တာမို႔ ကေလးခမ်ာလည္း အဝတ္စ,ကိုပါလြတ္သြားရတယ္။
ေျမေပၚမွာဖင္ထိုင္ရက္ေလးျပဳတ္က်လို႔။
"..."
ဒီေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ကေလးထည့္ေပးဖို႔ Leronရဲ႕ စိတ္ခ်မႈကေတာ့အႏုတ္ဘက္ကပ္လာၿပီ!
"ရၿပီ... ကၽြန္ေတာ္ခ်ီလိုက္ၿပီ!"
ဒါကို ရိပ္မိသည့္အလား...
လိေမၼာ္ေရာင္ေကာင္ေလးက ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုျပန္ေကာက္ခ်ီၿပီး သမင္ေခါင္းစြပ္နဲ႔လူေနာက္ေျပးရပ္ရွာသည္မွာ ေၾကာင္ကိုျမင္လိုက္ေသာႂကြက္ကေလးသကဲ့သို႔။
တစ္စံုတစ္ခုဆီကပုန္းေနသည့္ဟန္။
'မဟုတ္မွ... အိမ္ေရွ႕စံကေၾကာင္လား?'
ေအးေပါ့ေလ။
'ႏိုင္ငံ့ အိမ္ေရွ႕စံ'ပဲဟာ။
Leronလည္း စ,စေတြ႕ခ်င္းတုန္းက အသားလြတ္ေၾကာက္လိုက္ေသးပါရဲ႕...
မၾကာပါဘူး။ ေနာက္တေန႔က် တဖုန္းဖုန္းနဲ႔အုပ္မိတာပဲ။
...ဒါေတြထားပါ။
"Monguo!"
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တဖက္လူအေနရမခက္ေတာ့ေအာင္ Leron သူ႔ဆီအာရံုလႊဲယူလိုက္တယ္။
"ပြဲေတာ္ ၿပီးသြားၿပီလား?"
"အင္း"
တဖက္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့အိမ္ေရွ႕စံက တကယ္ပဲသူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္လာၿပီးျပန္ေျဖတယ္။
'ေတြ႕လား... ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာရင္ရပါတယ္။
အဲ့ေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ေတာ့ မလိုပါဘူး'
"အဲ့တာဆို သူ႔ကိုေခၚသြားေပးေတာ့ေနာ္"
Leronေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေရွ႕ကေနဦးေဆာင္ရင္းအေဆာင္ထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ အိမ္ေရွ႕စံလည္းေနာက္ကေနလိုက္လာတယ္။ မသြားခင္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့သံုးေယာက္ကို ေနာက္တစ္ေခါက္စိုက္ၾကည့္သြားေပမယ့္ေပါ့။
"... ခုေလးတင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မႊားေတြလိုမ်ိဳးၾကည့္သြားတာမဟုတ္ဘူးလား?"
မယံုႏိုင္ေသးတဲ့ Henetရဲ႕အသံေသးေသးေလး။
အတင္းေျပာခ်င္ေပမယ့္ အရပ္မမွီပဲ ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔ေျခဖ်ားေထာက္ေနတာမို႔ Kogenခါးကိုင္းေပးလိုက္ရေသးတယ္။
YOU ARE READING
My Beloved Prince...
Historical Fictionကၽြႏ္ုပ္၏ ျမတ္ႏိုးရပါေသာ အရွင္... [Not a Translation] ကျွန်ုပ်၏ မြတ်နိုးရပါသော အရှင်... [Not a Translation]
