My Beloved Prince...

ch-8

<zawgyi>

Ch_8 {ခဲအိုႏွင့္စကားဝိုင္း}

My Beloved Prince....

Leronႏိုးလာၿပီးထထိုင္မိေတာ့မွ အိမ္ေရွ႕စံနန္းေဆာင္ေရာက္ေနမွန္းသတိရေတာ့တယ္။
ညကမက္ခဲ့တဲ့အိမ္မက္ေၾကာင့္ ေခါင္းကေတာ့သိပ္မၾကည္ေသး။

အိမ္မက္ထဲမွာ လူသူမဲ့တဲ့ႏွင္းျပင္က်ယ္ႀကီး။
သက္ရွိရယ္လို႔ရွိတာ သူအပါအဝင္ကေလးေလးတစ္ေယာက္။မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး အေတာ္ခ်မ္းေနၾကတယ္။
ကေလးေလးကဖက္ထားတာကိုညိမ္ေနၿပီး မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္တယ္။
ၿပီးေတာ့...
"ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမလုပ္မလား"...တဲ့။

ဟားဟား...ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုင္တယ္မဟုတ္လား?
ဘာကိုစိတ္ဆြဲၿပီးဒီလိုအိမ္မက္,မက္ပါလိမ့္ရယ္။
ကေလးေလးကမ်ားေမးတယ္တဲ့။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကဆိုေတာ္ေသး... အာ...
မေတာ္ဘူး! မိန္းကေလးေတြနဲ႔ဆို အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ႏိုင္လြန္းတာ Leronကိုယ့္ကိုကိုယ္သိတယ္။
အဲ့ေတာ့ ကေလးေလးပဲေကာင္းပါတယ္ေလ။
ထားလိုက္ပါေတာ့...

ဒီအိမ္မက္ကိုငယ္ငယ္ကLeronခဏ၊ခဏမက္တယ္။
ႏိုးလာတိုင္းလည္းေခါင္းကိုက္တယ္။ မမက္တာေတာင္ၾကာၿပီ။ ခုမွဘာလို႔ျပန္မက္ပါလိမ့္?
ခ်မ္းတဲ့ခံစားခ်က္ေၾကာင့္မ်ားလား?

Leronနဖူးေပၚဖိထားတဲ့လက္ကိုခ်ၿပီး အားရပါးရအေၾကာဆန္႔ေနတုန္းမွာပဲ အခန္းအလယ္က စားပြဲမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့အိမ္ေရွ႕စံကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
ဘယ္တုန္းကတည္းက ထိုင္ၾကည့္ေနျပန္တာလဲ?
အေၾကာဆန္႔တာေတာင္တဝက္နဲ႔ရပ္လိုက္ရတယ္။

မီးတုတ္ေတြေတာင္ျပန္ဖယ္ၿပီးေနၿပီ။
ႏိုးေနတာၾကာေနၿပီလားေတာင္မသိ!

ညကလည္းမျပန္ခိုင္းဘဲ အတူအိပ္ခိုင္းတာမို႔ ခုေတာ့ျပန္သင့္ၿပီဟုLeronထင္မိသည္။
ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔အတြက္ ပန္းခက္ပံုေဖာ္ထားေသာေရႊေရာင္ေရဇလံုနဲ႔ ပိုးဝတ္ရံုေတြက သူ႔ကိုအသင့္ေစာင့္ေနသည္။
အျပင္ခန္းတြင္လည္း မနက္စာစားဖို႔အသင့္ျဖစ္ေနၿပီေျပာသည္။

ဒါေတြက Leronကို ေခါင္းပိုကိုက္ေစသည္။
ၾကင္ယာေတာ္အျဖစ္ဟန္ေဆာင္လို႔ရေနတဲ့ ဒီအခြင့္အေရးကို သူမယူခ်င္ေတာ့ေပ။
အိမ္ေရွ႕စံကလည္း သူ႔ကိုလိုတာထက္ပိုဂရုစိုက္ေပးေနျပန္သည္။ အစကေတာ့ ဟန္ေဆာင္ဂရုစိုက္ျပသည္ဟုထင္ထားေသာ္လည္း အခုေတာ့သံသယဝင္လာမိၿပီ။