32. Bölüm

121 0 0
                                    

Nurgüzel den;
Yatağıma uzanmış Hürrem in dediklerini düşünürken kapı açıldı içeriye paşa girdi şaşırdım biraz da korktum Mehmetime bir şey olacağını sandım..
Nurgüzel: Mehmetime mi? Bir şey oldu!.
Paşa: Hayır Sultanım hasbahçe de Şehzadeniz Osman bir ağaca tırmanmış ve düşmek üzere.
Nurgüzel: Ne!! Çabuk bana Osmanıma götür.
Paşa: Sakin olun Sultanım.
Nurgüzel: Tamam ben sakinim beni Osmanıma götür.!
Paşa: Tamam hadi gelin gidelim Sultanım.
Nurgüzel yeşil örtüsünü takıp hemen koşar adımlarla paşanın peşinden gider...
Nurgüzel den;
Hasbahçeye geldiğimde oğlum Osmanım ağaçta sallanıyordu eğer bir elini bırakırsa! Aaaa düşünmek bile istemiyorum oğlumm..
Herkes çember oluşmuştur ve aralarında fısıldıyorlardı ama nafile ağaç çok yüksekti o yüzden kıpırdamaması gerekiyordu onu biri almalıydı oradan sadece...
Osman: Ayne seni hiç biy zayman bıyakmayacağım.
Nurgüzel: Zaten bırakmayacaksın oğlum Osmanım dayan biraz daha.
Osman elini bırakır ve çok yüksekten düşer ve tamda kafası yere hızlı bir şekilde değer ve kafasından kanlar akar...
Nurgüzel: OĞLUM!!! OSMANIM!!!!):
Paşa: Sakin olun Sultanım.
Nurgüzel: Bırak beni oğlumun yanına gideceğim.
Diyerek Nurgüzel paşanın ellerini kendinden çekip oğluna koşmaya başlar ama artık çok geçtir minik Şehzade Osman dünyayı çoktan terk etmiştir...
Nurgüzel den;
Hekimin oğlumun üzerinde eğilip bilincine baktığında geri kalkıp başını olumsuz bir şekilde salladı o an gözümün önünün karardığını hissettim sonrası ise karanlık..
Bölüm son...

Kaybolan SarayHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin