Elimde ki ısaklik benim kanımdı. Yaralanmistim... Sedyedeydim. Ve sonunda ağzımı açabildim Alecta nerede ? Kimse konuşmuyordu. Tekrar sordum ve ses yoktu. Ve ardından ikinci soru çıktı ağzımdan Red.Shoot nerede ? Yine cevap yoktu. Kendimi sedyeden aşağıya attım... Ve birden herşey karardı.
Gözümü açtığımda Red Shoot doktor ile endişeli bir şekilde konusuyordu. Ona Alecrayı sordum. Yere baktı. HAYIRRRRRR!!!!!! Diye bağırdım. Red Shoot'ı boynundan tuttum ve "Beni kurtaracağına Alecta'yı kurtarsaydin" dedim. Bana Alecta iyi sadece uyanmadı o yüzden endişeliyiz dedi. Ondan özür diledim. Sakinlestigimde yüzüm sırılsıklamdı. Çok kötü aglamistim. Ona birşey olmasından korkuyordum. Ayağa kalktım ve Alecta'nın odasini sordum. Gittiğimde uyuyordu. Yanına gittim ve elini tuttum. Elimi sıktığını farkettim. Yüzüne baktım hafiften gülüyordu...
Red Shoot'ın yanına gittim. Ondan tekrar özür diledim. Önemsiz dedi. Dışarı çıktım. Siginaktaydim. Güneş doğuyordu, en sevdiğim görüntüydü bu... İzledim ve izledim. Sonra kulağımda MİSAFİR kelimesi yankılandı. Yumruğumu sıktım. Yeni rakibim belli olmuştu. MİSAFİRLER...
