Öykü tam arabadan inecekken sara onu kolundan tutup durdurmuş ve konuşmaya başlamıştı
" Ne olursa olsun ben senin yanındayım sevgilim tamam mı " diyip dudaklarına kısa bir öpücük kondurmuştu. Öykü ise saranın bu sözlerine tebessüm edip arabadan inmişti. Beraber hastahaneye girmişlerdi. Danışmadan abisinin nerede kaldığını öğrenen öykü yanında sara ile beraber oraya doğru yürümeye başlamıştı. Nihayet babası gilin olduğu kata gelmişlerdi. Öykünün babası öyküyü görür görmez ona sımsıkı sarılıp ağlamaya başlamıştı.
" Abin, abin öldü öykü, abin öldü " diye ağlamaya başlamıştı. Ama öykünün yüzünde üzüldüğüne dair tek bir belirti bile yoktu. Babasının sözlerine karşı ağzından çıkan tek cümle ise
" Tamam baba sakin ol " du. Sara ise sevgilisinin bu soğukkanlılığı karşısında şaşkınlıkla onu izliyordu. Babası ise öykü'ye sarılıp ağlamaya devam ediyordu. Öykü birkaç dakika sonra babasının kollarından kurtulup babasına
" Abimi görebilir miyim " demişti. Babası ise
" Evet görebilirsin " demişti. Sara ise bunun pek de iyi bir fikir olduğunu düşünmüyordu. Sara sevgilisine dönüp
" Bunun iyi bir fikir olduğunu düşünüyor musun " diye sormuştu. Öykü ise bu soruya sadece kafasını sallamakla yetinmişti.
Babası onu abisinin olduğu odaya götürmüştü . Babası öykü gelene kadar oğlumun morga götürülmesine izin vermemişti. Odanın kapısını açınca öykü kapıdan yüzü kapalı bir şekilde yatakta uzanan abisine doğru baka kalmıştı. Öykü babasına doğru dönüp
" Yalnız girebilir miyim " diye sormuştu. Babası ise onu başıyla onaylamıştı. Sevgilisi ise ona doğru dönüp
" Seninle gelmemi ister misin " diye sormuştu öyküyse başını olumsuz bir şekilde sallayıp odaya girmişti. Arkasından kapıyı kapatıp yatakta cansız bir şekilde yatan abisine iyice yaklaşmıştı. Abisi öylece hareketsiz bir şekilde yatıyordu. Bu durum öykünün gülümsemesine sebep olmuştu kendini ondan üstün gören abisi cansız bir şekilde karşısında yatıyordu.
" Eskisi gibi olmadığımı söylemiştim abi "
Demiş daha sonra cansız bir şekilde yatakta uzanan abisinin yanına oturup kapalı olan yüzünü açmıştı. Yüzü bembeyazdı. Öykü bir kaç saniye sessiz bir şekilde yüzüne baktıktan sonra tekrar konuşmaya başlamıştı.
" Ne acınası bir haldesin abicim eğer seni benim öldürdüğümü bilseydin ve şu an yaşıyor olsaydın eminim iki ellerinle şuan boğazımı sıkıyor oluyordun " dediğinde gözleriyle odayı süzmüş daha sonra tekrar abisine dönüp
" Aslında sana karışmayacaktım biliyor musun ama sırayı kapmak için çok çabaladın ve ben de senin bu çabanı karşılıksız bırakmak istemedim. O aptal egon canımı fazlasıyla sıkmaya başlamıştı çünkü. " Diyip elleriyle yüzünü avuşturmuş daha sonra tekrar konuşmaya başlamıştı.
" Tek taraflı konuşmalarda baya sıkıcı oluyormuş. Sevgili anneciğimizi orada görürsen eğer ateşinin bol olmasını dilediğimi ilet lütfen. Hoşçakal abi " diyip yataktan kalkmış abisinin alnına bir öpücük kondurup örtüyü tekrar yüzüne kapatmıştı. Yüzünü biraz mutsuz yaparak odadan dışarıya çıkmıştı.
Orada bulunanlar onun yanına gitmişti. Babası tekrar kızına sıkı sıkı sarılırken sara ise sevgilisinin elini tutarak ona destek olmaya çalışıyordu. Öykü bu duruma gülmemek için kendini zor tutuyordu. Bu ortamda teselli edilmesi gereken en son kişi kendisiydi çünkü. Bir süre sonra hastane görevlileri gelip yağız'ı alıp morga götürmüşlerdi.
Sara hem sevgilisine hem sevgilisinin babasına destek olmaya çalışıyordu. Öykünün ise ne ölen abisi ne de üzüntüden kahrolan babası umrunda değildi. Sara sevgilisinin bu haline şaşırmış olsa da kendi içinden şok geçirdiğini ya da üzüntüsünü dışarıya yansıtamadığını falan düşündü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Hayat | gxg
Teen Fiction" Abimin isteyipte elde edemediği kız yoktur " " Ona bir ilk yaşatmış olacağım o zaman" " O asla pes etmez " " Etmek zorunda çünkü lezbiyenim " . . .
