Gerçek Ailem

6.BÖLÜM

Selamün aleyküm knklar. Uzuuuun zamandır bölüm atmıyodum. Neden
diye sorarsanız bi takım özel sebepler ve keyfimin amcası öyle istediği için atmadım. Ayrıca önceki bölümü 22.11.2022 tarihinden önce okuyanlar için diyorum, mistyi lilith olarak değiştirdim. Umarım bölümü seversiniz çok boş yaptım iyi okumlar.

"Ben bu kızı hepinize emanet ettim. Neden yanında durmuyosunuz."

"Kimki o yanında duralım. Bayılsın veya ölsün umrumda bile değil."

Hâlâ gözlerimi açmamıştım. Uyanalı birkaç dakika olmuştu ama ben gözlerimi açmak için onların odadan çıkmalarını bekliyodum. Onlarsa odadan çıkmak yerine kavgaya devam ediyorlardı.

Kavga sebepleri ise yine bendim. Babam neden ilk okul günümde yanımda durmadıkları hakkında konuşuyordu biyoların ise pekte umrunda değildi. Söylediklerini pek takmıyodum ama merih'in sözleri tekrardan gerçekleri görmemi sağladı.

Ben ölsem bile umrunda olmazdı. Hiç kimsenin umrunda olmazdı. Benim yaşadığım hiç birşey hiç kimsenin umrunda olmazdı.

Aaa yapma ama böyle biz seni umursuyoruz. Mesela bacaklarını kestiğinde biz seni çok umursuyoruz yada kollarını.

Ama onu en çok intihar ettiğinde umursuyoruz dimi ammon.

Evet lilith haklısın biz onu en çok kendisini öldürmeye çalıştığında umursuyoruz.

Daha fazla onların sesini duymak istemediğim için gözlerimi açmak zorunda kalmıştım.

"Uyandı."

Yağızın lafıyla hepsinin gözleri bana dönmüştü. Annem dışındaki herkes buradaydı. Babam hemen yanıma gelmişti.

"Kızım,iyimisin?"

"İyiyim."

Muhtamelen okulun revirindeydik. Neden hepsi gelmişlerdiki önemli bir şey yoktu.

"Sen bayıldığın zaman orda olan öğrencilere sorduk bi anda çığlık atıp,bayılmışsın. Neden bayıldın?"

Ben söyleyecek bir şeyim olmadığı için yalan düşünürken cenk benim yerime bulmuştu.

"Bide soruyomusun baba, sabah hiç bişey yemedi,tabii bayılır."

"Bundan sonra yemek düzenine dikkat ediceksin. Hastanedeki bi diyetisyenden senin için liste istiyicem. Gerçekten çok zayıfsın ve bünyende çok zayıf."

"Alp doğru söylüyor, çok zayıfsın. Yinede neden çığlık attığını merak ediyorum."

Hadi söyle onlara,"Ben bir şizofrenim ve lilith bi anda karşıma çıkarak beni korkuttu" desene.

Şizofren olmak dünyanın en korkunç şeyi olabilirdi. Hiç kimsenin görmediği ama sizin gördüğünüz varlıklar vardı.

Susmaları için onlara bakıyodum ama her zamanki gibi beni takmadılar bile. Onlar kendi aralarında beni çıldırtıcak türden konuşurlarken ben onları duymazdan geliyodum. Alışmıştım artık, bazen hiç gözükmezlerdi bazen ise tüm gün yanımda dururlardı.

"Yerler ıslaktı, düşüp kafamı falan vurmuş olabilirim. Muhtamelende bu yüzden bayılmışımdır."

Kafamı hafifçe kaldırıp hepsinin yüzüne baktığımda az öncekinden dahada sorgular şekilde baktıklarını gördüm. Söylediğim yalana pekte inanmamışlardı sanırım. Ama uzatmadılar ve konuyu kapattılar.

Odada bir melodi çalmaya başlamıştı. Yalan söylemiycem bu çalan şey o kadar iğrenç bir melodiydiki kulaklarımı kapatmamak için zor duruyordum. Benim aksime yağız, merih ve umut kulaklarını kapatmış, diğerleri ise yüzlerini buruşturmuştu. Ama cenk inadına yapar gibi telefonu cebinden yavaşça çıkardı ve aynı şekilde açarak kulağına götürdü.