Hasta bir kızdan bahsediyoruz.
Ailesinden şiddet gören kız yaptığı araba kazasıyla gerçek ailesini bulursa 5 abi 1 ikiz ve 1 kardeşi olursa üstelik babası Türkiyenin en zengin iş adamıysa nolur?
Bence okuyun ve görün.
Klasik aile hikayesi diyebilir...
Selamün aleyküm pek sevgili okurlarım. Daha şimdi diğer kitabıma bölüm atmama rağmen sonradan üşeniceğimi bildiğim için burayada yb yazmaya başladım.
"Kalkmayı düşünüyormusun?"
"Pişt! Uyansana yaa!"
Bügünde kolumun dürtülmesiyle gözlerimi açmıştım. Bu sefer uyandıran yağız değil merih'ti ve oda aynı yağız gibi kolumu deşmişti. Gözlerimi korkuyla yüzüne çıkardım. Sinirli bir şekilde bana bakarken yatakta dik konuma gelip geriye gittim.
"Özür dilerim, hemen hazırlanıp geliyorum."
Yüz ifadesi bir anlığına değişmişti, sebebini anlayamasamda sinirli bakışları gittiği için birazcık rahatlamıştım.
"Tamam, acele et bekleyemeyiz."
Hızla kafamı salladım. Bir süre daha yüzüme bakarak dışarı çıkmıştı. Gitmesiyle rahat bir nefes verirken hızla ayağı kalkıp banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp acele bir şekilde giyinme odasına gittim. Rahat ve sevdiğim tarzda şeyler giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ben bu tarz sevdiğim için koydum,siz istediğiniz gibi hayal edebilirsiniz.)
Hızla odamdan çıktım ve koşarak aşağı inmeye başladım. Asansör vardı evde ama binemiyordum. Salona girdiğimde hepsinin masaya oturmuş olmasıyla yine geç kaldığımı anlamış oldum.
"Tekrar geç kaldığım için özür dilerim." Kafam yerde konuşmuştum.
"Sorun değil kızım, zamanla alışırsın. Geç otur sofraya, bügün iyice yemeden okula falan gidemessin." Annem'in laflarıya ona hafifçe tebessüm edip sandalyeye oturmuştum.
Sağımda Uğur solumda Cenk varken hiçte rahat değildim. Neden alp abi yanımda değildi ki Kağan abi bile olurdu.
Alp abi geldiğimden beri bana gayet iyi davranıyordu. İlk başlarda ondanda korkuyordum ama zamanla azaldı. Burda en güvendiğim kişi şuanlık alp abi'ydi.
Kağan abi ise bana karşı nötr olmuştu. Diğerleri gibi kötü davranmamıştı. Onlar beni tanımadan yargılarken Kağan abi beni savunmuştu. Ona karşı olan korkumda biraz azalmıştı ama çok sert bakıyordu. Sadece bana değil herkese karşı bakışları sertti.
"Kızım bu yeni kimliğin istersen veya reşit olmadığın için bende kalabilir."
"Hı?"
Daldığım için babam'ın konuşmasını sonradan farktmiştim. Kimliğimin ne ara değiştiğini sorgularken ağzımdan kaçan kelimeye engel olamamıştım. Gülmeleriyle utanmış ve kızarmıştım.
"Kimliğin değişti sendemi kalsın yoksa reşit olmadığın için bendemi, yağız'ın ki bende merih kendinde kalmasını istiyor. İstersen sende buda durabilir."
