#2412

1. BAŞKA BİR EVRENDE

Keyifli okumalar.

"Baba! Olivia kitap okumama izin vermiyor!" Minik Ava kardeşi Olivia'yı gün doğduğundan beri belki de on beşinci kez babasına şikayet etmeyi denediğinde elinde tuttuğu Sonsuzluğun Sonu kitabını hırsla önündeki masaya bıraktı ve bembeyaz odanın içinde Olivia'yı kovalamaya başladı.

"Baba!" Bu sefer bağıran Olivia'ydı. "Kitap okumasına izin veriyorum fakat önce benimle ilgilenmesini istiyorum, yalan söylüyor!" Cümlesi bittikten sonra Ava'dan kaçmanın ne kadar saçma olduğuyla ilgili birkaç kelime mırıldandı ve durdu fakat Ava durmadı ve Olivia ile birlikte yere düştüler. Olivia, "Yavaş ol biraz!" diye inlerken üstündeki bedeni itmeye çalışıyordu ancak elleri öylesine minik ve kolları öylesine güçsüzdü ki, çabası yeterli gelmiyordu. Bir gerçek vardı ki o da; Ava kardeşine göre çok daha güçlü bir çocuktu.

İkizler arasında aslında ilk doğdukları andan beri farklılıklar vardı ve ikisi de birbirlerinden farklı olduklarını biliyorlardı, ikiz olsalar bile. Ava kitap okumaya bayılırdı, henüz on üç yaşında bir çocuk olmasına rağmen öncelikleri vardı ve Olivia'nın tek derdi biraz şımarıklık yapabilmekti. Ona ihtiyaç duyulmadıkça kafasının içinde taşıdığı makineyi kullanmazdı fakat Ava her daim o makine ile savaştaydı, bundan büyük bir zevk alıyordu.

"Olivia, kardeşinin bilim kurguya ve kitaplara ne kadar önem verdiğini biliyorsun," Ortama dâhil olan üçüncü sesin sahibi, ikizlerin babası BM, elinde tuttuğu birkaç yeni kitabı az önce Ava'nın Sonsuzluğun Sonu'nu bıraktığı masaya bıraktı ve ellerini belinin iki yanına yerleştirerek yerde birbirleriyle savaşa girmiş ikizlerine baktı. Kafasını iki yana salladı ve onların bu hâllerine gülmeden edemedi. "Ve Ava, günün yirmi dört saati kitap okuyamazsın, bulduğun boşlukları doldurmak için kitaplar her zaman iyi tercihler değildir,"

"Sen ne önerirsin peki baba?" Ava kardeşiyle girdiği savaşı duraksatıp yattığı yerden babasına merakla sorduğunda BM kahkaha attı, Olivia ise fırsattan istifade kardeşinin öfkesinden daha fazla zarar görmemek için beyaz çeliklerin hâkim olduğu odadan koşarak uzaklaştı. "Arşiv incelemesi yapmalı mıyım? Yoksa yapay zekâlar hakkında yazılar yazmaya devam mı etmeliyim?"

"Yaşıtların gibi davranmaya ne dersin Kuzey Yıldızı?"

"Ama onlar çok sıkıcı!"

"Sana göre sıkıcı olan ne tam olarak?"

"Olivia gibi yalnızca şımarmak, ortalıkta koşuşturmak ya da o dilleriyle insanları delirtmek dışında bir şey yapmıyorlarsa, bana göre sıkıcı olan şeyler tam olarak bunlar." dediğinde Ava, babası kızının inadıyla baş etmenin ne kadar zor olduğunu fark ederek ona gülümsemek dışında hiçbir şey yapmadı. Ava dikkatle babasının yüzünü incelerken babası derin bir nefesi ciğerlerine hediye etti, bu günlerde onun için nefes alıyor olmak büyük bir nimetti. "Bana cevap ver lütfen, yaptığın hiç hoş değil,"

"Sen yine bildiğini okuyacaksan sana cevap vermemin ne anlamı var?"

"Belki fikrimi değiştirirsin diye demiştim ama," dedi Ava mahcup hissederek. "Neyse, önemi yok."