Дабраславенне Небажыхароў (Tiān Guān Cì Fú, 天官赐福)

Том 1 Раздзел 10«Замкнёны старажытны храм у гары і лес вісячых трупаў»

Се Лень і Нань Фэн адразу ж кінуліся назад у храм Мін Гуана, але спазніліся: галоўная зала ўжо пуставала, і толькі на падлозе засталіся ляжаць раскіданыя паўсюль галаўныя покрывы нявест.

Убачыўшы гэтую карціну, Се Лень падумаў: «Дрэнная справа, вельмі дрэнная. Нам канец, нам усім канец». Ён тут жа кінуўся падбіраць покрывы і, ледзь паспеўшы сабраць іх усе, пачуў спалоханыя крыкі, якія данасіліся звонку. Разам з Нань Фэнам прынц выглянуў з акна і ўбачыў, як больш за дзесятак жанчын, апранутых у чырвоныя шлюбныя сукенкі, кольцам атачылі натоўп жыхароў вёскі і паступова падбіраліся ўсё бліжэй і бліжэй.

Усмешлівыя твары жанчын адсвечвалі зеленаватым, рукі ж яны працягвалі перад сабой: без усялякага сумнення, гэта былі тыя самыя трупы нявест!

Ніхто не мог захоўваць спакой, гледзячы, як жанчыны падыходзяць усё бліжэй, таму натоўп зусім забыўся на толькі што схопленага юнака ў бінтах. Ён вырваўся з іх лап, спрабуючы збегчы, а Сяо Ін паспешна дапамагла яму падняцца. Се Лень бездапаможна крыкнуў:
- Спыніцеся!

Ён ужо збіўся з рахунку, колькі разоў за сённяшнюю ноч яму давялося вымавіць гэтае слова, калі здаралася нешта благое; як мінімум, Се Лень паўтараў яго трыццаць-сорак разоў, і ўсё роўна хтосьці прапускаў угаворванні міма вушэй, з чым сапраўды нічога нельга было зрабіць.

Тады ён узмахнуў рукой - і да нябёсаў узвілася стужка Жуое. Слухаючы загад гаспадара, стужка сама сабой закруцілася ў паветры, нібы багіня ў танцы: немагчыма было не заўважыць яе. Рухомы канец стужкі раз-пораз дакранаўся да нявест, яе жывы і вясёлы танец відавочна прыкаваў іх увагу. Сямёра з іх, прыцягнутыя пахам крыві з глыбіні лесу, скачкамі накіраваліся туды, так што Се Леню прыйшлося крыкнуць:
-Нань Фэн, дагані іх! Не дай ім спусціцца з гары!

Паўтараць двойчы не было патрэбы: Нань Фэн ужо кінуўся ў пагоню. Дзве нявесты адразу ж напалі на Се Леня, наводзячы жах сваімі растапыранымі пальцамі, запэцканымі ў крыві, і вострымі кіпцюрамі. Се Лень шпурнуў наперад галаўныя покрывы, падабраныя з падлогі ў храме; выслізнуўшы з яго рук, яны закруціліся ў паветры і апусціліся наўпрост на галовы двух нявест. Рухі мёртвых жанчын адразу зрабіліся млявымі.

Як і варта было чакаць, шчыльная пунсовая тканіна закрывала вочы і нос мёртвых нявест так, што яны больш не маглі ні бачыць жывога чалавека, ні адчуваць яго пах. Да таго ж, з-за трупнага адубення мёртвыя дзяўчыны не мелі магчымасці самастойна сагнуць руку і сарваць покрыва з галавы. Ім заставалася толькі працягваць рукі і ўсляпую шукаць ахвяру, нібы яны гулялі ў жмуркі. Карціна выглядала сапраўды жахлівай, але ў той жа час смешнай. Се Лень, які стаяў перад адной з нявест, паспрабаваў памахаць рукамі перад яе тварам, і калі яна схапіла паветра ў зусім іншым напрамку, прынц, падумаўшы, усё ж не ўтрымаўся ад выканання ідэі, што наведала яго. Сказаўшы «Прабачце», ён схапіў абедзве рукі адной з нявест і паклаў іх далонямі на шыю іншай мёртвай дзяўчыны.