Kayıp Şehir

BÖLÜM 1

Düzenlenme tarihi : 21/02/2024

Birinci bölüme hoşgeldiniz.

Kurguma oy verip destek olursanız sevinirim.

Instagram hesapları: hayrunisa_sk_56 (benim şahsi hesabım) ve _.kayip_sehir._

Tiktok hesabı: l_hayrunisa_l

Keyifli okumalar dilerim.🌸

Umarım bu kurgumu beğenirsiniz 🌸

|BÖLÜM 1|

|PART 1|

|DÜĞÜN HAZIRLIKLARI|

Yere çömelip Jenny'ye sarıldım. Sıcak yaşlar ikimizinde kan dolu yüzünü temizliyordu. Onun ölecek olması hiç aklımın ucundan dahi geçmemişti. Sanki onun değil de benim kalbim kılıçla delinmişti. Yüreğim kanıyordu.

Bugün en mutlu günümüz olacaktı, ölüm günümüz değil!

Hal ve hareketleri ile bugün öleceksiniz diyen adam yüzündeki küstah ifadesiyle bize doğru yaklaşıyordu. Yavaş hareketi ile bizi öldüreceğinden emindi.

Bacaklarım titreye titreye Jenny'den ayrılıp uzun kılıcı elime alıp ayaklandım. Kılıç ona doğru güçsüzlükle savurdum, onun sert darbesiyle kılıç hızla ellerimden savruldu. Diğer darbesi boynumaydı.

Aklım bana olacaklarda değildi ama Jenny'yi arkamda bırakıyordum.

Umarım onun sonu sarıldığı o ceset gibi olmazdı.

Biri bana sesleniyordu. Hızla yataktan doğruldum. Gözlerimi açtım ve bir süre bekledim çünkü şuan etrafı karanlık görüyordum. Neyse ki çok beklememe gerek kalmadı.

Az önceki rüyamda neydi? Her yerde ceset vardı. Elimi kalbime koydum.

Odama göz gezdirirken hemen yanı başımda duran ikizimi gördüm. Burnunu tutuyordu.

"Neden burnunu tutuyorsun?" dedim uykulu halimle. Bunu söylerken bir yandan tekrar başımı yastığa koymaya başlamıştım. Bunu görünce sinirlenip beni hemen yataktan attı. "Hem benim burnuma tekme at, sonra uyu. Yok öyle dünya!"

Ne diyordu bu şimdi. Ciddi mi diye yüzüne bakınca gerçekten ciddi olduğunu anladım. Demek ki uyurken ona yine tekme atmıştım. "Sana kaç kere uyurken beni rahatsız etmemeni söylemiştim." Esnedikten sonra tekrar konuştum. "Hem daha vakit erken. Şimdi beni rahat bırak."

Kafamın altındaki yastığı hızlıca çekti. Kafam yatağa çarpınca gözlerimi sinirle açtım. Yastığı yüzüme atıp hemen kaçmaya başladı. Hızlıca onun arkasından gittim. Merdivenlerden aşağı hızlıca iniyordu. Ben de tabii ki arkasından hızlıca gidiyordum. Son basamağı unutup direk yere basınca düşüyordum ki ağabeyim beni tuttu. Ona baktığımda gülümsüyordu. "Biraz dikkatli ol. Bu sinirin başına iş açar benden demesi."

"Beni boş ver şimdi ağabey, o kardeşim olacak hayırsız nerede?"

"Mutfakta annemin arkasında saklanıyor."

"Onu mahvedeceğim!"

Mutfağa yönelmemle ağabeyim kolumdan tuttu." Babam da içeride ona göre davran. Adamın başı ağrıyor zaten, çok ses çıkarmayın."

Ağabeyime gülümseyerek "Ses mi?" dedim. "O sesin alasını çıkaracağım. O kim beni uyandırıyor." Sonra yüzüne dikkatle bakarak bir şey hatırlamış gibi "İçeride kim olursa olsun, bu davranışlarımı değiştireceğim anlamına gelmiyor."