Kendi bulundukları ada da kendilerince sakin bir hayat süren Lucy ve Louis kardeşler, bir gün adayı işgale gelen korsanlar yüzünden arkadaşları ile birlikte ailelerinden ayrılmak zorunda kalırlar.
Bundan sonra arkadaş grubumuz ailelerini bulmaya çal...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kitap kapağımız değişti. Umarım beğenirsiniz. (Bu arada ben yaptım. Yaptım derken birkaç fotoğrafı birleştirdim kdfnfifn)
___________________________________________
"Kız kardeşime katılıyorum," dedi ağabeyim. "Ama bu bizim anlayacağımız bir şey değil. Birinden yardım istemek lazım."
"Kimden?"
"Bir büyücüden ama her zaman ortalıklarda olmaz. Uğrak mekanlara gelir bakar bazen ama ne zaman gelir bilmiyorum. Her gün gidip bara bakıp kontrol ederiz."
"Senin yerine ben giderim. Merak etme," dedi Jack. Çok uzağımda değildi. Sağımdaki Tina'nın yanında duruyordu. Kolumu ona doğru uzatıp elimle saçlarını karıştırdım. "Aferin aslanıma." Güldü. Ağabeyime baktım. "Ne zaman gideceksiniz?"
"Akşam düşünüyorum. O saatlerde hem orası kalabalık oluyor o da o yüzünden o saatlerde geliyor."
"Sen bu büyücüyü nereden tanıyorsun?" dedi Louis. Ağabeyimi sorguluyordu. Açıkçası ben de merak ediyorum. Beklemeden cevap verdi ağabeyim. "Babamla Krallık'tan belge almaya gittik dediğim zaman karşılaşmıştık.
"Babam seni niye yanında götürdü?"
"O gün çok ısrar etmiştim Louis. Ondan herhalde." Aklımda başka sorularda vardı ve bu şekilde tek tek sormak ve cevap beklemek sıkıcıydı. "Sen o günü bize baştan anlatsana," dememle anlatmaya başladı. Biz de bu sırada kalktığımız koltuklara geri oturup büyük bir dikkatle ağabeyimi dinlemeye başladık.
Burası hem hatırlatma hem de önceki bölüme eklediğim küçük bir yer. Buraya da koydum ki tekrar önceki bölüme bakmanıza gerek olmasın.
Lucius'un anlatımıyla (altı yıl önce)
"James, oğlum. Sen de bizimle gel," dedi babam. Sonra bana baktı. "Hem Lucius'ta gelmeni çok istiyor." Başımı salladım hızlıca. Hiç birbirimizden ayrılmazdık ama bugün nedense yanıma gelmiyordu. Gelse ne güzel ilk defa Solque'den uzaklaşacaktık.
"İki gündür seni ikna etmeye çalışıyorum James. Niye bizimle gelmiyorsun? Sana karşı fark etmeden bir hata mı yaptım?"
"Öyle bir şey yok Lucius. Baban ve sen gittiğinizde çalışacak eve bakacak biri olmayacak. En azından ben siz dönene kadar balık tutup satarak evdekilerin ihtiyacını karşılarım."
Babam James'in saçlarına elini koyarak okşamaya başladı. "Ah, canım oğlum. Ne kadar düşüncelisin ama merak etme Lily ilgilenir çocuklarla, bakar eve."
"Sadece sizin çocuklarınız olsaydı haklısınız, ilgilenebilirdi ama benim kardeşlerime de bakıyor. Tek başına dört çocukla ilgilenmez. Benim yardım etmem gerekiyor. Lütfen daha fazla ısrar etmeyin."
