Yıllar Sonra (AlNaz)

(15) Yeniden Görev Hazırlığı

Yeni bir güne uyanan ekip emniyette hazırdı. Ali'yle Kaan'ı bekliyorlardı. Nazlı Güneş ve Gülinle sohbete dalmışken DorDemFer kendi aralarında konuşuyordu

Ferman: Bu Ali Nazlıyı unutmuş gibi

Doruk: Cillop gibi adam duvar gibi buz gibi adam olmuş mimik oynamıyor yüzünde çok değişmiş

Demir: Bir de aynı şeye düşüyorlar tarih gerçekten yeniden tekerrür ediyor ben bu işin sonunu kötü görüyorum

Doruk: Nazlı da inatçı çıktı kaç yıldır söylemiyor ne olduğunu ama hala deli gibi seviyor Ali'yi ben hiçbir şey anlamadım seviyorsa neden vazgeçti vazgeçtiyse neden seviyor

Ferman: Belli ki dert ettiği şey büyük Açelya bile öğrenemediyse

Demir: Büyük kavga ettiler abi iki dost şimdi yabancı gibiler

Ferman: Neyse yakında çıkar kokusu

Doruk: Hahahah bu dediğinize inanıyor musunuz gerçekten yakında çıkar dediğiniz şey 3 yıldır çıkmadı başkomiserim

*

Nazlı: Sizin adınıza çok sevindim mutlu olun abicim

Güneş: Sağ ol güzelim sultanım beni sonunda kabul etti ya inşallah çok mutlu olacağız

Gülin: İnşallah ee göreve bugün başlayacaksınız ama Ali komiserim yok hala gelmeyecek mi? -Nazlı Ali'nin adını duyunca dudak büzerken

Güneş: Ali demişken Nazlıcım nasıl olacak bu iş senle Ali aynı evde yeniden benzer bir görev ve siz bu haldeyken

Nazlı: Görev bu abi yapacak bir şey yok

Güneş: Yıllardır ağzını açmadın bir bildiği vardır dedik ama artık söylesen mi be abicim ne oldu da siz bu hale geldiniz 3 yılınız neden çöp oldu

Nazlı:(ayaklandı) Geçti bitti sormayın artık bana yeter! -diyerek gözleri dolarak dışarı çıkarken Gülin Güneşe döndü

Gülin: Yıllar geçmiş acısı hala içinde taze belli gitme kızın üstüne -dediğinde Güneş üzgünce Nazlının arkasından baktı

*

Kaan ve Ali de gelirken Halil de geldi toplantı odasına geldiler bir tek Nazlı yoktu

Ferman: Evet biz Demir ve Kaan'la gidiyoruz siz de eve yerleşin yarın okula geçeceksiniz

Ali: Tamam başkomiserim -dedi ciddiyetle. Ali herkese karşı mimik oynatmayacak sert mizahını ve ciddiyetini koruyacaktı buz gibi soğuk bakışlı ve kaşları çatılı biri olmuştu yıllar ve acılar onu bu hale getirmişti

Doruk: Bize de mi lan! Bize de mi bu tavır! -diyerek öfkelenirken Ali sadece Doruka baktı

Kaan: Komiserim sakin

Demir: Harbiden ya sen bize neden tavırlısın biz ne yaptık sana birader Ali kendine gel

Ali: Ben kendimdeyim arkadaşlar bu benim alışsanız iyi edersiniz şimdi beni boş verin işimize bakalım. Neyse (etrafa baktı Nazlıyı gözleri aradı) Arkadaş yok mu bu ne sorumsuzluk?

Gülin: Kapıda komiserim sizi bekliyor -dediğinde Ali onlar için hazırlanan arabanın anahtarını alıp toplantı odasında çıkarken

Halil: Belediyeye gitmeden ben etrafı bir kolaçan edeyim sonra gelirsiniz başkomiserim -diyerek o da çıktı

Doruk: Şunun laflara bak ya! Nolmuş buna abi?

Ferman: Tamam derdimiz Ali değil görev bırakın şimdi Ali'yi konuşmayı