The Kayas (Türk versiyonu)

En Başa Dönüş - (Bölüm 2)

Hi guys! Thank you all so much for the wonderful feedback. I am having a blast translating your comments to English and trying to learn a little more about the amazing Turkish language

So far, my favorite word is "görüşürüz. I love the way it sounds 😂

anyways, here's the update. Thank you so much Öyku for doing the translation for me and making this possible 😍

--

En Başa Dönüş (Bölüm 2)

"İşte burdasın." Aylin'in sesiyle Ceylin'in derin düşünceleri bölündü. "Her yerde seni arıyorum. Burada ne yapıyorsun?" Ablası telaşlanmıştı, Ceylin'i azarladı.

Ceylin bir parkta oturmuş, anaokulu çocuklarının neşeyle oyun oynamalarını izliyordu. Gözlerini onlardan ayırmadan cevap verdi.

"Kimseyle konuşmak istemedim, yalnız kalmak için buraya geldim." Ceylin'in sesinden ne kadar mutsuz olduğu anlaşılıyordu.

Aylin, okulun parkında koşturup zıplayan çocuklar arasında 2 yeğenini de kolayca fark etti.

O sabah erkenden çocukları oraya bırakmış ve eniştesinin durumunu öğrenmek için hastaneye gitmişti. Oraya varınca olanlar hakkında birsürü şey duymuştu ama duyduklarının doğru olup olmadığını sormak için ablasını aradığında, hiçbir yerde onu bulamamıştı. Avukat telefonlarına da cevap vermiyordu. Aylin onu bulmak için ofisine, mahkemeye, hatta annelerinin evine bile gitmişti. Ama Ceylin, Evrim'le Çetin'in gittiği özel anaokulunun yakınında bir yerde oturup uzaktan çocukları izliyordu. Aylin ablasını burada bulduğuna şaşırmıştı. Ceylin kulağında kulaklıkları, çocuklarını izlerken çok kederli görünüyordu.

"Hastane çalışanları pek detay vermedi ama sanırım kazadan sonra Ilgaz hafızasını kaybetmiş?" Aylin, Ceylin'in yanına oturdu ve o da aynı şekilde çocukları izlemeye başladı. Aylin kardeşini tanıyordu ve direkt bir şekilde sorarsa, onun iyice içine çekilip kapanacağını biliyordu.

"Evet." Ceylin gözlerine dolan yaşları dağıtmak için hızlı hızlı gözlerini kırpıştırdı. "Uzak geçmişi hatırlıyor ama son birkaç yılı hatırlamıyor."

"Neden onun yanında değil de buradasın?" Aylin konuyu dikkatli bir şekilde dile getirdi. "Aranızda bir şey mi oldu?"

Ceylin gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Uzun süren dakikaların sonunda ablasına döndü.

"Ilgaz beni hatırlamıyor. Son birkaç yılda olan hiçbir olayı hatırlamıyor."

Ceylin hala bu olanlara inanamıyordu, yaşadığı şoku atlatamamıştı. "Ilgaz gerçekleri kabullenemedi ve bana, tekrar etmek istemeyeceğim şeyler söyledi."

Olanları açıkladıktan sonra gözlerini tekrar çocuklarına döndürdü, ebeveynleri arasında geçen olaylardan haberleri yoktu. Aylin, kardeşinin neden oturup bir anaokulunun bahçesini izlediğini anladı. Orada "yetişkin" problemleri yoktu, çocukların neşesinin ve mutluluğunun yanında gerçek hayattaki sorunlar çok önemsiz görünüyordu.

"Ceylin," Aylin kardeşinin elini tuttu. Kardeşine sarılmak istemişti ama Ceylin'in bunu acıma olarak anlayacağını ve daha da moralinin bozulacağını biliyordu. Ceylin etrafındaki herkese duygusal olarak destek olurdu, ama iş başkasının desteğini kabul etmeye gelince asla yapamıyordu.

"Bu kalıcı değil ama, değil mi? Yani... bu tarz şeyleri film ve dizilerde hep görüyoruz ama gerçekte de olacağını hiç düşünmezdim. Eminim, Ilgaz yakında eski haline dönecektir."