SAUDADE||VEGASPETE

KABULLENİŞ

Pete

Önce belimi sıkıca sarmış kolları hissettim. Sonra boynumdaki düzenli nefesi. Dün gece evime gelir gelmez Vegas beni kollarına almış, göğsüne yaslayıp beni orada uyutmuştu. Ben dalana kadar ellerini bir an bile saçlarımdan çekmedi. Kollarının tutuşu bir an bile gevşemedi. İlk defa ona karşı bu kadar dürüst olmuştum. O tepede, alkolün etkisiyle, yanımda olmasının verdiği rahatlamayla içimdeki zehri akıtmıştım. Pişmanlık hissetmediğimi fark ettim. Hayatımda asla sesli söylemediğim şeyleri ona söylediğim için, karşısında güvensizliğimi, güçsüz yanımı gösterdiğim için pişman olmadım. Aksine rahatladım. 

Hiçbir şey sormadan sadece kafamı göğsüne yasladığında hissettiğim rahatlamayla ağladım. Şimdiyse sanki zehrim o tepede kalmış gibi, huzurlu hissediyordum. Kollarının arasında ona doğru döndüm.

Hala derin uykudaydı. Dudaklarımı çenesine değdirdim. Sonra yanaklarına. Bir elimin tersiyle yanağını okşadım. Alnım alnına yaslı gözlerimi tekrar kapattım. 

''Vegas. '' dedim. Uyanır gibi olup mırıldandı. Ne dediğini anlayamadım. O yüzden tekrar seslendim.

''Sevgilim.. uyan artık.'' Alnımı alnından çekip yüzüne baktım. Uykulu ve şaşkın gözlerle bana baktığını gördüm. 

Dün kendisi ilk kez söylemişti. Beni baştan ayağa titreterek. Benim de sesli söylememin zamanı gelmişti. Ama bu kelime onun üzerinde beklediğimden daha fazla etki yaratmış gibiydi.

Boğuk sabah sesiyle -ki ne kadar seksi olduğu tartışmaya kapalıydı- ''Sen bana ne dedin az önce?'' dedi.

''Sevgilim? Değil misin yoksa?''

Elini belimde kaydırdı. Bu tüm omurgamda bir titreme hissetmeme sebep olurken ifademi sorgulayıcı tutmaya çalıştım.

''Sen ne olmamı istersen oyum Pete. Senin için hepsi olurum.''

Dudakları omzuma sayısız öpücük bıraktı. 

''Sevgilim sıfatı şimdilik yeterli. Performansına göre farklı sıfatlar ekleyebilirim.''

''Ben senin için bir yenisini daha ekledim. Bebeğim.. kulağa güzel geliyor değil mi bebeğim?''

Hemen bu yataktan çıkmalıydık çünkü kahrolası irademi kaybedip tüm günü burada onunla geçirebilirdim. Bana bebeğim dediği sürece her şeyi siktir edebilirdim. Ama bunu yapmamalıydım.

''İşlerimize gitmemiz gerekiyor Vegas. O yüzden beni baştan çıkarmaya çalışma. Geç kalacağım.'' deyip yataktan daha doğrusu kollarından sıyrıldım. Dolabın karşısına geçip üzerime beyaz gömleklerimden birini geçirdim.

''Sen işlerin başında olan kişi değil misin? Bir sabahı kendine ayıramaz mısın.. Gidip bir şeyler yiyelim.'' 

Pantolon seçmeye çalışırken cevapladım. ''Kahve ve çörek en sevdiğimiz kahvaltı değil miydi? Yol üstünden alırız.'' Derin bir nefes verdi. 

''Keşke sadece senin ve benim olduğumuz bir evren olsaydı. O zaman her şeyin ne kadar kolay olacağını tahmin bile edemezsin.''

Dolap aynasından yansıyan görüntüsüne baktığımda yatağın köşesinde oturmuş ellerini iki yanından yatağa yaslamış beni izlediğini gördüm. Üzerimde sadece boxer ve düğmeleri iliklenmemiş gömleğimle yanına döndüm. Karşısında dikildim. Gözleri üzerimde kısa bir an oyalandı ama aceleyle bakışlarını gözlerime çıkardı.

''Ben de senin yanındayken geriye kalan her şeyden soyutlanmak istiyorum ama bu işe gitmemek için bir bahane değil.''

Bileğimden tutup kendine çekti. Tanrım, bu adamın tek dokunuşu bile kalbimi ağzımda attırmaya yetiyordu.