||Loving you is a painful||

บ้านโอบาม่า?

เมื่อคืนนี้มันคืออะไรง่ะ หนุ่มหล่อรูปงามผู้นั้น!! เฮยแกแบบว่าโดนอ่ะ ไม่ได้ๆรีบอาบน้ำดีกว่า วันนี้เป็นวันอาทิตย์ก็คงหมายความว่าพรุ่งนี้แล้วสินะที่ต้องไปโรงเรียน #ร้องไห้หนักมาก เพราะฉะนั้นวันนี้ต้องใช้ให้คุ้ม และฉันก็เดินลงไปข้างล่างตามรอยกลิ่นอาหารหอมๆที่หอมฟรุ้งมาจากข้างล่าง
"อ้าว ตื่นเช้าจังเลยลูก เมื่อคืนหลับสบายไหม หิวรึยังมาทานไรก่อนเร็วป้าซาร่าห์เค้าเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้ว" ลุงจอร์จพูดขึ้น ในขณะที่สายตาก็ยังคงอ่านหนังสือพิมพ์ในมือ นี่ลุงเอาประสาทที่ไหนมาแยกเนี่ย
อ่อ ลืมบอกไป ลุงจอร์จเค้าแต่งงานใหม่กับสาวตาฟ้าที่นี่ลุงกับป้าซาร่าห์เลยไม่ลูกด้วยกัน เค้าเลยอยากให้ฉันมาอยู่ที่นี่ด้วย เพราะลุงจอร์จเค้าเอ็นดูฉัน นี่ฉันน่าเอ็นดูตรงไหนเนี่ย ถถถถถ
"ลุงๆ คนข้างบ้านนี่เค้าเป็นใครหรอคะ?"
"เอ้ออ ลุงเกือบลืมที่เมื่อคืนลุงบอกจะแนะนำให้รู้จัก เค้า..."

Knock! knock! knock!
ลุงจอร์จยังพูดไม่ทันจบประโยคก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
"เดี๋ยววิฟไปเปิดให้เองค่ะ"
ใครกันมาเคาะประตูบ้านคนอื่นแต่เช้า จะมาขอข้าวกินรึไงคะคุณ
"สวัสดีค่ะไม่ทราบว่ามาพบใครคะ"
ฉันพูดด้วยรอยยิ้มที่สว่าง และเสียงที่สดใส
"สวัสดีจ้ะฉันจะมาหาจอร์จนะ เค้าอยู่ไหมจ้ะ" หล่อนเป็นผู้หญิงมีอายุที่สวยจัง ยิ้มกว้างมากๆ มีผมสีบรูเนต นัยตาสีเฮเซลนัตอมเขียว ด้วยรูปร่างที่สูงเพรียว ทำให้เธอดูเป็นสาวมีอายุที่ดูฮอตสุดๆไปเลย
"อ่ออ อยู่ค่ะเชิญเข้ามาข้างในก่อนเลยค่ะ"
และสายตาแสนไวดั่งเสือของฉันก็สะดุดเข้ากับชายหนุ่มคนเมื่อคืน เฮยยยย นี่ฉันฝันไปหรือเปล่าาาา ในขณะที่ยืนรอให้พวกเขาเข้าไปสายตาของเราก็สบกัน ความรู้เหมือนภาพสโลมีสายลมพัดผ่านระหว่างเรา...
"ยัยเตี้ย แมลงวันจะบินเข้าปากแล้วหิวรึไง"
หมดกันความรู้สึกดีๆละลายหายไปกับสายลมภายในพริบตา 😑😑😑
"นายกินแมลงวันรึไง" ฉันถามกลับไปอย่างกวนๆ
"ไม่กิน ใครจะบ้ากินกันละ" นายหน้าหล่อตอบด้วยท่าทางที่แสนน่าตบ
"เออ ฉันก็ไม่กิน ถึงฉันกินฉันก็ไม่รอให้มันบินเข้าปากหรอก" ฉันตอบด้วยหน้าเนือยๆ แล้วเดินสะพัดตูด ไปอย่างผู้ชนะ
"-_-"
แล้วฉันก็กลับมาที่ห้องนั่งเล่นที่ทุกคนนั่งรอ และเสิร์ฟน้ำให้กับแขกผู้มาเยือน
"เอาละวิฟนี่แหละคือเพื่อสบ้านที่ลุงจะแนะนำเป็นพิเศษ"
"สวัสดีนะจ้ะฉันชื่อโลลิ วิลค์ ส่วนนี่ลูกชายป้าชื่อแซมมูเอล วิลค์..." ป้าโลลิแนะนำตัวเองพร้อมกับลูกชายหน้าหล่อแต่ใจไม่หล่อ
"สวัสดีค่ะหนูชื่อวิเวียน คุณป้าเรียกหนูวิฟเฉยๆก็ได้ค่ะจะได้ไม่ลำบาก 😁"
"งั้นฉันเรียกเธอยัยเตี้ยละกัน" มาอีกดอก
"เอาที่นายสบายใจแล้วกัน 😑" นายนี่ก็ทำขำชอบใจ อย่าถึงทีข้าละกัน
"อย่าเสียมารยาทสิเเซมมี่"
"ฮะ?? ผู้ชายบ้าอะไรชื่อแซมมี่ชื่ออย่างกับผู้หญิง เป็นตุ๊ดปะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" ผู้ชายบ้าอะไรกัน ตลกชะมัด และอยู่ดีๆนายนี่ก็ลากคอฉันออกจากบ้าน
"อะไรของนายเนี่ยลากฉันออกมาทำไม เสียมารยาทจริงๆ
"นี่เธอ ให้มันน้อยๆหน่อย ลุงเธอเป็นคนบอกให้ฉันพาเธอออกมาสำรวจโลกเอง ลุงเธอไม่ได้บอกรึไง"
ไม่ถงไม่ถามกันซักคำเลยลุง 😭😭
"ถ้ารู้ฉันจะถามนายทำไมละ โด่เอ้ย"
"ถ้าฉันรู้ว่าฉันต้องพาคนบ้าออกมาฉันก็ปฏิเสธไปตั้งแต่แรกแล้วแหละ"
"นี่นายว่าใครไอสูง?"
"ว่าแมลงมั้ง 😑"
และฉันก็เอื่อมมือไปจับหน้าผากของเเซมเหมือนเวลาวัดไข้
"นายไม่สบายหรอ?"
"อะไรของเธอฉันสบายดี"
"ก็นายคุยกับแมลงได้ง่ะ ฉันว่านายต้องป่วยหนักแน่เลย ไม่ก็สมองบวม"
"โอะตายยย" และเเซมก็เดินนำหน้าไปอย่างคนหมดอารมณ์
"นี่จะรีบไปไหน รอด้วยยยย"
และแซมก็พามาที่บ้านหลังหนึ่งถัดไปไม่กี่บล็อคจากบ้านของฉัน
"นี่บ้านใครหรอ?"
"บ้านโอบาม่า" ดูมันตอบ
"จริงหรอ?!?! โห นายจะแนะนำฉันให้เค้ารู้จักชะ คือดีอ่าาาาา"
"พระเจ้านี่ลูกมากับเด็กกี่ขวบเนี่ย ให้ตาย"
"ฉันก็อายุเท่านายไง" ก๊ากกกก หนุกว่ะ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับอิฉัน
"ว่าแต่นายรู้จักกับโอบาม่าได้ไงอ่ะ?"
"เธอจะบ้าหรอ ฉันล้อเล่นไม่เข้าใจอ่อ"
"ก็นายกวนฉันก่อนง่ะ"
"โอเคฉันไม่กวนละ นี่บ้านของเพื่อนฉันเอง ฉันจะแนะนำให้รู้จัก อย่าโหล่ใส่เพื่อนฉันล่ะ"
"ฮึ้ยย จริงเด้ เพื่อนนายหล่อป่ะ มีแฟนยัง?!"
"เก็บอาการหน่อย สงสารเพื่อนฉันเถอะ"
ฉันและแซมก็เดินเข้าไปในบ้าน และก็เจอเข้ากับผู้ชาย 2 คน แล้วคนไหนเพื่อนของแซมฟะ
"เฮยแซมมี่ นายพาสาวที่ไหนมาวะ น่ารักว่ะ"
นายคนที่มีรอยสักที่หน้าอก และแขนพูด
"เนทแล้วนายจะเสียใจที่พูดแบบนี้"
อ่อเจ้าของบ้านนี้เอง แถมเนทเพื่อนแซมก็ฮอตสุดๆไปเลย
"สวัสดีฉันชื่อวิเวียน หรือนายจะเรียกฉันว่าวิฟก็ได้ เพิ่งมาจากไทย จะมาเรียนต่อที่นี่หน่ะ"
"ฉันชื่อนาธาน แต่ฉันชอบให้เรียกเนทมากกว่า" เขินจุงงงงง
ขอเรียกที่รักแทนได้ไหมอ่าา นี่ฉันคิดดังไปหรอไมนายสูงมองฉันแบบนั้นง่ะ
"ส่วนนี่เจสัน"
ฉันแค่โบกมือทักทายเจสันเพราะดูเค้ายุ่งๆอยู่กับเล่นเกมส์
ไม่กี่ชม. ต่อมาฉันเนท และเจสันก็เข้ากันด้วยดีราวกับว่รู้จักกันมาสัก 10 ปี คุยกันอย่างถูกคอ เจสันบอกว่าคุยกับฉันแล้วเหมือนคุยกับเพื่อนผู้ชาย สนุกสุดๆ ช่วงเวลาแห่งความสุขก็หมดไปเมื่อมีเสียงๆนึงดังขึ้น
"เย็นแล้วกลับบ้าน ฉันไม่อยากเป็นพี่เลี้ยงเด็ก" นี่นายจะพูดปกติสักครั้งไม่ได้เลยรึไง
"ถึงนายเป็นก็ไม่มีใครจ้างหรอก"
เนท กับเจสันหัวเราะด้วยความชอบใจ
"เนท เจสันฉันกลับก่อนละกัน วันนี้บรรยากาศไม่ค่อยดีว่ะ" แซมพูดพรางลากแขนฉันออกจากบ้าน
"ปล่อยย นี่จะลากไปให้ถึงบ้านเลยไหม"
"เลิกอ่อยเพื่อนฉันได้ละ" แรงมากกก
"อ่อยอะไรของนาย เพื่อนนายออกจะเจ๋ง"
"เธอมันคนนอกไม่รู้อะไรหรอก" รู้สึกเหมือนโดนตบที่หน้าจังๆ
"ช่ายแบ้ว ฉันมาจากประเทศไทย"
"ฉันไปดีกว่า ไม่อยากเสียเวลาคุยกับเธอ"
ดี ดีสุดๆไปเลย นี่ฉันไปทำอะไรให้เค้าวะ กัดตั้งแต่วินาทีแรกที่เดินเข้าบ้านเลย
...นี่มันแค่จุดเริ่มต้นของสงครามเท่านั้น หึๆๆ นายกับฉันได้เห็นดีกันแน่...
- แซมมูเอล วิลคินสัน -