||Loving you is a painful||

นายทำฉันล่องไห้

ไม่นะ! ใครก็ได้ช่วยฉันที ฉันพยายามทั้งดิ้นส่งเสียง แต่ก็ไม่ช่วยอะไรได้เลย
"อ่อยอั้นอ้ะ! ไอ้อั้นอั้นอะอ้องอ้ายแอ่"
ไอโจรทำเป็นหูทวนลม มิหนำซ้ำยังมาหัวเราะเยาะเย้ยอีก แต่เสียงหัวเราะมันฟังคุ้นหูยังไงชอบกล
งื้ออออ ไอโจร ไอจะจะโจร มันลากฉันไปที่เตียง ไม่นะ ทูลหัวว ช่วยยาหยีด้วยยย
ในจังหวะที่ไอโจรกำลังเผลอตัว ฉันจึงใช้โอกาสนี้ในการหลุดจากการพันธนาการ แล้วก็! แล้วก็! ฮะ!
รอดแล้ว ฉันละอยากเห็นหน้ามันจริงๆ เลยหันตัวกลับไปมอง
😱
😱
😑
😑
😑
😡😡😡
.... ณ จุดนี้ตั้นมากค่ะ
"ไอสูงงงงงง ฉันจะฆ่าแก๊ ย๊าาาา"
ในวินาทีนั้นฉันฉุนจนจะฉีกร่างมัน แต่มันกลับหัวเราะชอบใจ ราวกับคนบ้า แต่ฉันนี้สิสติหลุดไปละ ฉันกับแซมจึงวิ่งไล่กันราวกับเด็กไปทั่วห้อง

"หยุดนะไอบ้าแซม นายประสาทหรือไง ถ้าฉันหัวใจวายตายขึ้นมาจะทำไง ฉันอยู่บ้านคนเดียวนะโว้ย นายมันสมองกลวง ไอติ๊งต๊อง ไอปัญญาอ่อน ไอเต่า ไอ....."

"โอ้ยยัยเตี้ย หยุดหายใจบ้าง ฉันขอโทษๆ ใครจะไปปคิดว่าเธอจะเป็นขนาดนี้ถึงขั้นน้ำตา แตก 55555555555"

"นายตลกมากหรือไง ฉันจะฟ้อง ป้าโลลิ แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"โอ๋ๆๆ ฉันขอโทษแล้วไง เธอหยุดร้องไห้เหมือนเด็ก 2 ขวบได้แล้ว เห็นแล้วตลกชะมัด"

แซมพูดปลอบฉันแต่ก็ไม่วายติดกวนประสาท 

แต่สิ่งที่ทำฉันตกใจกว่าคือ แซมดึงฉันเข้าไปกอด -///- อรั้ย อิบ้าฉันเขินนะ อยากอยู่แบบนี้นานๆจุง งิงิ ด้วยความเย่อหยิ่งของฉัน ฉันจึงทำเป็นผลักๆแซมออก ต้องแอ๊บใสนิสนุงนะ เดี๋ยวแม่ไม่ปลื้ม

"ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังเลย ฉันไม่ใช่เด็กปัญญาอ่อนนะ และก็ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง นายมาปีนบานคนอื่นในยามวิกาลทำไม? ถ้าฉันแก้ผ้าอยู่จะทำไง ฮะ? ไอโรคจิต"

"นี่ๆ ให้มันน้อยๆหน่อย ถ้าเธอแก้ผ้าอยู่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก นมก็เล็กอย่างกับแบคทีเรีย ใช่แว่นขยายก็ยังมองไม่เห็น อ่ออออ อีกอย่างที่ฉันปีนขึ้นมา เพราะมียัยบ้าที่ไหนไม่รู้ไม่ยอมเปิดประตูให้ฉันเข้ามาดีๆละฮะ?"