||Loving you is a painful||

บร๊ะเจ้า!!

นี่ฉันต้องจากแผ่นดินอันร้อนระอุนี่ไปจริงๆหรอ???? ฉันนักคิดอะไรไร้สาระ ในขณะกำลังนั่งรถไปที่สนามบินกับขุ่นแม่และพี่ชาย ยังอาลัยอาวรไม่ทันเสร็จก็ถึงสนามบินจนได้ 😩😩
"แม่จ๋าวิฟไม่ไปได้ไหมอ่าาา 😭😭"
"ไปๆเถอะลูก บ้านจะได้เงียบๆบ้าง" สาบานว่านี่แม่ข้าพูดด
"แม่ไมพูดงี้อ่ะ เดี๋ยวรู้เรื่องๆ"
"สบายว่ะอย่างงี้ก็ไม่ต้องคอยกัดกับหมา และไม่ต้องมีใครมาแหกปากตอนนอน ดีว่ะๆ วะฮ่าๆๆ" และนั่นก็เป็นคำพูดของพี่ชายวัย 22 ขวบของฉัน ดูมันๆ
"เออด้ายยยย แล้วเอ็งจะเหงานะพี่ชาย ดีเหมือนกันฉันจะได้ไม่ต้องโดนขโมยขนมไปกิน ชิชะกะละมังซักผ้า"
"พอได้และทั้งคู่ จะจากกันแล้วยังทะเลาะกันอีก นี่ก็ชอบแกล้งน้อง ส่วนนี่ก็ชอบแหกปาก อายคนอื่นบ้างสิหนูๆ ปะๆถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้วลูก โชคดีนะ แม่นักหนูนะ"
"วิฟก็รักแม่นะ..." ฉันกอดลาแม่กับพี่ก่อนที่จะขึ้นเครื่อง แต่พี่ชายของฉันก็ไม่ลืมทิ้งท้ายคำพูดแสนกวนประสาท
"อย่าไปข่มขืนผู้ชายที่นั่นละ สงสารเค้าให้เค้ามีอนาคตที่ดี 5555 หลอกเล่น ดูแลตัวเองดีๆด้วยละน้องเอ๋อของพี่" ดูมันพูด
................
Time check 6:00 AM
โหววววววว นี่ฉันต้องนั่งเหาะเป็นวันๆเลยหรอแว๊? ตายๆน่าเบื่อชะมัด คนข้างๆนี่กรนหรือร้องเพลงเนี่ย ด้ายยนจะแข่งกันกรนชะ หึๆๆๆ ครอกกกก 💤💤💤

Time check 1:00 AM (The next day)
(Please @&:&-)@:$29-"@:'........
ใครมันบ่นไรฟระ คนจะหลับจะนอน 😑
"ขอโทษนะครับคุณ"
"อะไรจะนอนนนนน"
"เอ่อ คือเครื่องลงจอดแล้วนะครับ"
"ถอดอะไรไม่ถอด ทะลึ่ง"
"เอ่อ... ไม่ใช่ครับ คือว่า..."
อะไรของลุงเนี่ยคนจะนอน เฮ้ยยยยย ถึงแล้วนี่หว่าาา สะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ
"ขอโทษด้วยนะคะ ขอโทษที"
"ไม่เป็นไรครับ" ลุงไมมองหนูแบบนั้นง่ะ
แล้วเอาไงต่อดีฟะ นี่ข้ามาทำไรที่นี่เนี่ยยยยย #ร้องไห้เสียงดังมาก อย่างแรกตามหาลุงจอร์จ สแกนๆไปรอบๆ งืดๆ โอ้วว ไม่มีแม้แต่เงา หลังจากการเดินจิตใจล่องลอยเป็นเวลาหลายเพลา และแล้วฉันก็เจอ!!!
ตะโกนด้วยปอดที่แข็งแกร่ง
"ลุงจอร์จวิฟอยู่ทางนี้!!!!" พวกเค้ามองฉันทำไมฟะสงสัยจีๆ
"โหว วิฟน้อยของลุงไม่เจอตั้งนานโตขึ้นเยอะ"
"ไม่ให้วิฟโตขึ้น แล้วจะโตลงหรอลุง คึๆๆ"
"โตขึ้นแล้วมันกวนดีจริงๆ ปะกลับบ้านกันเดินทางมาคงเหนื่อย"
"ช่ายเหนื่อยฝุดๆเลยลุง นอนเหนื่อยอะนะ"
"โอ้ยตาย ลุงละขำ"
แล้วฉันกับลุงก็ขึ้นรถกันคุยกันเรื่อยเปื่อยจนสะดุดกับคำถามนึง
"แล้วนี่หนูมีแฟนรึยังเนี่ยเป็นสาวเต็มตัวแล้ว"
"วิฟไม่มีแฟนหรอกลุง ชีวิตอิสระ ฮ่าๆๆ"
แล้วลุงก็ส่ายหัวด้วยความอะไรสักอย่าง คงเอ็นดูละมั้ง อิอิ
และเราก็มาถึงบ้านของลุงจอร์จ บ้านของลุง จอร์จอยู่ทาง West Coat ในตัวเมือง Omaha,Nebraska เป็นเมืองที่มีอากาศค่อนข้างที่ดีพอสมควร ไม่หนาวหรือร้อนมากจนเกินไป
"ลุงเตรียมห้องไว้ให้แล้วนะ เพราะลุงรู้ว่าหนูคงมาถึงดึก ไปพักผ่อนเลยนะลูกแล้วพรุ่งนี้ลุงจะแนะนำให้รู้จักทุกคนในบ้านและเพื่อนบ้านที่ลุงอยากจะแนะนำเป็นพิเศษเพราะลูกชายเค้าก็เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับหนู ฝันดีนะลุงไปนอนก่อน"
"ค่ะลุง ฝันดีค่ะ"
ใครจะนอนหลับลง เล่นนอนซะขนาดนั้นตั้งแต่บนเครื่อง จัดห้องดีกว่า
หลังจากที่ฉันจัดห้องไปได้ซักพัก ก็ได้ยินเสียงเพลงดังๆมาจากห้องระเบียงถัดไป สงสัยคงเพื่อนบ้าน ไม่หลับไม่นอนหรือไง ไปนั่งเล่นที่ระเบียงดีกว่า เปิดประตูออกไปดั่งเอลซ่า อะชึบ อ่าาาาา อากาศดีฝุดๆ แต่เเล้วสายตาก็ไปสะดุดกับสิ่งมีชีวิตสิ่งหนึ่ง บร๊ะเจ้า!! สุดๆเลยว่ะที่นี่ นี่แหละกำลังใจในการอยู่ต่อ....