je zou maar trans zijn

hoofdstuk 2: veder in de tijd

April groeiden voor hoe veren haar leven normaal was, normaal op. Doordat haar moeders waren gescheiden, moest ze soms moeilijke keuzes maken waardoor ze een schuld gevoel zou krijgen die ze niet weg kreeg. Beide van de moeders manipuleerde haar zonder dat april het nog door had en speelde alle bij de rol van de onschuldige, terwijl er veel was dat april niet wist. April heeft haar vader nooit geweten omdat het een donor was maar ze is nooit gestopt met met vragen, Alexa wou nooit antwoord geven en vond dat ze te jong was maar Tatiana vond het okey. Toen april 8 jaar oud was Kreeg ze een lading van verschillende gevoelens waar geen verklaring voor was. Ze twijfelde aan alles en vooral aan zich zelf, ze voelde zich verloren, dus vroeg ze een vriendin om hulp genaamd Brooke, Brooke nam haar niet serieus en zei dat ze gwn een jongen of een meisje was. Ze gingen samen research doen en kwamen een term genaamd "non-binair" tegen dan was je geen jongen of meisje. Maar voor april was het het nog niet helemaal, ze maakte op een site een anoniem account aan en vertelde daar over zich zelf. Veel mensen zeiden dat ze trans was en dat ze geen haast heeft om het uit te zoeken maar, misschien toch wel. Van frustratie knipte april haar haar af en het hielp maar het werd na een tijdje een uit laat klep voor als ze zich kut voelde, haar moeders zagen dat en maakte steeds vaker ruzie met april. April wist dat ze trans was maar probeerden het te verbloemen door jurken te dragen, een haarband in haar haar en make-up maar het voelde alsof ze zich zelf opsloot en na een tijdje kon ze er niet meer tegen en besloot ze te vertellen aan haar moeder Tatiana dat ze trans was. Maar ze wist niet dat dit een groote fout was, Tatiana zei dingen tegen haar die ze niet had verwacht, zoals: dat ben je niet! Je liegt, je bedenkt her gewoon! En door die woorden kreeg ze stress. En door die stress Knipte ze een keer een te groot deel van haar haar af en dat was haar diepte punt. Ze wou niet dat Tatiana haar zag en ging zich verstoppen onder de dekens maar dat Vond Tatiana niet okey, de ruzies werden steeds erger en daardoor boeide niks april meer. Maar op een dag hoorde ze woorden van haar moeder die april zouden moeten raken maar april was al weg.. Tatiana schreeuwden: ik wou dat je nooit geboren was! Jij klote kind! Val dood!! Je bent niet goed in je hoofd!! En vanaf dat punt voelde april niks, alsof ze niet meer leefden, alles op de automatische piloot. Haar oma Louise nam april niet serieus en verklaarde haar ook voor gek, april had niemand meer en haar leven had volgens haar geen nut meer. Ze zat zo in de put dat ze zelfmoord wou plegen en ze zocht alle manieren uit om het te doen, en toen kwam ze de manier overdosis tegen. Toen haar moeder Tatiana en haar vriendin Stacy weg waren ging april naar beneden en zocht naar allemaal pillen waarvan ze wist dat als je er teveel van zou nemen het niet goed zou aflopen, en al die verschillende pillen verzamelden ze in een bakje. Ze had een bepaalde soort pillen gevonden waarvan 2 pillen al te veel was en je het ziekenhuis nodig zou hebben als je een volwassen was. Dus pakte april daar 18 pillen van en deed ze in het bakje. April nam ze nog niet want iets hield haar tegen maar toen haar moeder net als altijd tegen haar ging schelden nam ze een handpalm van de pillen, nog lang niet allemaal en net niet een van de 18 pillen. Maar ze was voor een bepaalde tijd buiten westen. Haar moeder heeft niks gemerkt en alsof het haar zou boeien. Toen April wakker werd voelde zich kut nog kuter dan eerst maar toch nam ze niet alle pillen. Ze legde het bakje met de pillen in een laatje en liet het voor een tijdje met rust.