je zou maar trans zijn

hoofdstuk 3: gellukig

Na een tijdje had april de pillen nog steeds niet genomen, maar de ruzies met Tatiana, Stacy en haar oma Louise waren niet minder geworden. Elke keer als april bij haar oma langskwam kregen ze ruzie, zelfs om de kleinste menings verschillen. En april begon een groote haat naar Stacy te vormen. April heeft het nooit kunnen accepteren dat ze geen vader had, en ook niet dat haar moeders gescheiden waren. Ze wou gewoon normaal zijn, maar dan zou haar nooit lukken omdat ze trans was en haar leven in puin lag. Stacy ging zich steeds meer bemoeien met April's leven, en daar had ze een hekel aan. Ze zag Stacy niet als familie en dat kon ze ook nooit worden. Tatiana was vaak moe en had een burnout door haar werk. Maar dat reageerde ze uit op april, april was het wel gewend en het maakte haar niks meer uit, ze had een nieuwe uitlaatklep gevonden voor haar gevoelens. Ze heeft altijd al gehouden van zingen maar ze had nooit gedacht dat ze al haar gevoel daar in kon zetten. Met Alexa ging het ook niet goed, ze was depressief omdat, haar vader was overleden en haar oudste zus Maria kanker had, en niet lang meer te leven heeft. Alexa stak al haar tijd in dingen voor haar zus regelen en kon het niet meer aan. Ze werd depresief en gestrest waardoor als april daar was, en ook maar iets fout deed er ook gelijk werd geschreeuwd. Als er iets fout was met april of april iets deed wat ze raar vonden gaven beide moeders de schuld op de ander. April zat tussen hun in, beide moeders noemde elkaar gek, onverantwoord, overbezorgd, gestoord en geen goede ouder. april moest dit allemaal aan horen, maar geen van beide boeide het dat april in de knoei zat. Na een paar jaar moest April verwisselen van school, maar op haar nieuwe school kreeg ze een paar hele goeden vrienden. 4 jongens en 1 meisje, ze betekenen veel april, omdat april niet kon bouwen op haar familieleden. April heeft altijd al last gehad van een bepaalde angst, die angst heet verlatingsangst, als je verlatingsangst hebt ben je bang dat mensen waar je van houd en belangrijk voor je zijn, je verlaten en laten stikken. Doordat april die angst heeft is zo soms best beschermend over haar dierbaren en in dit geval haar vrienden. Ze is vaak bang dat ze iets fout doet bij ze of dat ze hun vriendschap verpest, de vrienden die ze nu heeft genaamd: hoop, nick, edvin, Willem en Noah weten dit niet van haar maar ze wilt zichzelf niet veranderen en blijft zich zelf. Ze voelt zich veilig bij haar vrienden en hoopt dat dat zo blijft. Na school blijft april nog even met edvin en hoop op school om nog wat te praten. Buiten regent het en het word al wat meer schemer. April zegt: "ik ga maar weer naar huis, het wordt al donker" en edvin zegt:" ja is goed zie je morgen wel weer". Hoop blijft stil en loopt mee met april naar haar kluisje, "april" zegt hoop, "ja wat is er?" Zegt april "doe je voorzichtig als je naar huis fietst? Je weet toch wat er laatst gebeurt is hé" "ja ja ik weet het, als ik verdachte mensen zie fietsen ga ik zo snel mogelijk verder" zegt april. "Okey maar beloof dat je voorzichtig doet" " okey dat beloof ik" zegt april. april loopt de school uit, ze voelt de kou door haar trui heen op haar armen ze krijgt kippenvel en gaat bibberen. Ze had niet verwacht dat het zo koud zou zijn buiten, maar ze moest het er maar mee doen. Na een tijdje kwam ze bij een brug aan en daar zag ze een man met een kindje spelen, ze wou dat ze ook een vader had, maar die wens zou nooit uitkomen, de rest van de rit dacht ze hier aan maar Na even te hebben gefietst ziet ze 3 mannen met een capuchon op bij een patat zaak staan, ze voelt zich ongemakkelijk en voelt hun ogen op haar gericht. Het begint steeds donkerder te worden en het gaat nu ook waaien, ze staat buiten te wachten op haar eten dat ze had besteld, april denkt bij zich zelf " het duurt nu wel heel lang" en klopt op de deur van de patatzaak. In eens komt er een enge man met en karig baardje, kromme handen en scheven tanden naar het glas toe gerend. En april schrikt zich dood..