AİLE

19.BÖLÜM

Hellooo

Satır arası yorum yaparsanız sevinirim 🫶

Zeyno, babaannesi ve amcasının tüm ikna konuşmalarına rağmen yine de ikna olmamış babasına olan öfkesi bir gram azalmamıştı.

"Zeyno.. Bak bana amcacım." Dedi İlyas yeğeninin çenesinden tutup kaldırırken.
"Ağlama. Ağlamaya devam edersen beni abi katili yapıcaksın bak." Zeyno gözlerini silip amcasına baktı.

"Bana bir açıklama bile yapmadı. Kadının yanında oldu amca."

"Ben şimdi gidicem her şeyi öğrenicem sen de ben gelene kadar kendini toparla, annene bir şey belli etme."

"Annemden saklamamı mı istiyorsun?"

"Anana soylersan ne baban kalur ne o kadun. Onlar topraga anan hapse girer." Babaannesinin söylediği onu ikna etmiş olacak ki yerinden kalktı.

"Tamam." Dedi telaşlı bir şekilde
"Tamam anneme bir şey söylemeyeceğim ama şimdilik. Amcam her şeyi öğrenene kadar." İlyas da yerinden kalkıp yeğenine sarılıp yanağından öptü.

"Aferin güzelim." İlyas odadan çıkarken Zeyno ve babaannesi tek kalmıştı.

"Babam... Ya bizi bırakır o kadını seçerse?"

"Hele bi oyle bir sey yapsun da göreyum. Yapamaz."

***

"Yenge..." Alpaslan kardeşine bakıp ayağa kalktı.
"Hoşgeldin."

"Hoşbuldum. Söyleyin bakalım Zeyno neye sinirlendi, ne anlatacak bana?" Sibel abisiyle göz göze geldiğinde ne diyeceğini düşünüyordu.

"Şey.. Atıştık da biraz yenge. Bana çok sinirlendi acaba sana anlatır mı diye konuşuyorduk." Meryem çok inanmasa da elindeki poşetleri kenara koyup soluklanmak için oturdu.

"Neden atıştınız?"

"Eşyalarımız karışmıştı, biraz gülelim dedim ama istemeden sinirlendirdim onu." Söylediklerinin saçmalığına kendisi bile inanmazken yengesinin inanmasını beklediği için  içinden kendisine sövüyordu Sibel.

"Her zamanki atışma yani.." dedi Meryem geçiştirmek istercesine.

"Evet."

"Yenge hoşgeldin, Alpaslan gidiyoruz." İlyas'ın kapıdan görünmesi ve Alpaslan'ı alıp gitmesi bir oldu.

"Ben de yukarı çıkıp Zeyno'nun gönlünü alayım:)" Sibel de derin bir nefes alıp mutfaktan ayrıldı. Odaya çıktığında Zeyno oturmuş yeri seyrediyor babaannesi de yatağa oturmuş dualar ediyordu.

"Zeyno, iyi misin?"  Sibel'in sesiyle kafasını kaldırıp ona baktı.

"Evet. Annem geldi mi?"

"Evet. Ona biraz atıştığımızı, bana sinirli olduğunu söyledim."

"İyi yapmışsın."

"Ben de ineyum, siz kalun burada."

"Tamam babaanne." Hayriye ana kapıyı kapatıp çıktığında Sibel de kendi çalışma sandalyesini Zeyno'nun yanına çekip oturdu.

"Benim yanıma bile gelmedi. Bir açıklama yapmadı, yalan demedi. Kadını alıp gitti Sibel." Kuzeni konuşmadı. Yutkunup elini tuttu.

"Çocuğunu taşıyormuş. Babamın başka bir kadından daha çocuğu olacak!"