❗HİKAYEDE +18 İÇERİK BULUNMAKTADIR. GEÇEN İSİMLERİN, KURULUŞLARIN VE YERLERİN HİÇBİRİ GERÇEK DEĞİLDİR! HEPSİ HAYAL ÜRÜNÜDÜR! GERÇEK KİŞİLERLE BAĞLAŞTIRILMAMASINI RİCA EDİYORUM! ❗
Sevgisiz büyütülen kalplerin yarattığı dünya olacak bu dünya!
Bu sözü...
Tam tamına 1120 okunma olmuşuz! Nice binleri sizinle görme dileğiyle...
Bu arada bu kız, satır arası yorumlarınızı okumaya bayılıyor <3
Bu satıra bu bölüme kadar olan bölümler hakkında yorumda bulunursanız çok memnun olurum. Önerileriniz ve fikirleriniz özellikle şu raddede benim için çok önemli...
10. Bölümle sizlerleyim! Eğer ki sizlerde hazırsanız Güz Bahçesi yeni bölümle beraber sizinle beni bir araya getirmeye hazır! ✨
Buraya okumaya başlama tarihinizi ve saatinizi yazarsanız çok memnun olurum.
Keyifli okumalar, Güz Bahçesi Ailesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🫧
Bilinmezliğin verdiği korku kadar bilinmezliğin verdiği cesarette su götürmez bir gerçekti. Hayatımın çoğu alanında her zaman geri planda kalmış, annemi söz hakkı sahibi yapmıştım. Onun istediklerini alır, onu istediklerini giyer, onun istediklerini atar, onun istedikleri ile yaşardım. Sevgi beklerdim, annem ise onu bile sadece ondan aldığımda bana yetecek şekilde yetiştirmişti beni. Biliyordum, babam beni seviyordu ama annemin sevgisine ihtiyacım vardı. Sanki ben bir balıktım ve annem ise istediğim o tuzlu su idi. Diğer tüm insanların beni içine koyduğu su, kısa bir an beni yaşatsa da sonrasında beni öldürüyordu. Onun olduğu şeylere ihtiyacım olduğunu benimseyerek yetişmiştim. O onay verirse doğruydu benim seçimlerim, onun istemediği hiçbir şey benim hayatımda benim için bir anlam ifade edemezdi. Bunun hastalıklı bir düşünce olduğunun farkındaydım ama içimde ona aç biri vardı. Onunla ilgili herhangi bir şey istiyordu. Herhangi ufak bir şey...
Kahvaltı masasına içi biraz fazla dolu olan börekleri de koyduğum da hissettiğim aşırı mutlulukla geri mutfağa koştum hemen. Dün akşam Beren'i planımızın hâlâ geçerli olup olmadığını sormak için aradığımda laf arasında Bera'nın izin günü olduğunu söylemişti. Kerem amcam ve babam zaten işe beraber geçtikleri için bizimkilere danışmadan onları kahvaltıya davet etmiştim. Açıkçası o an, bu davet çok mantıklı görünmüştü fakat sabah erken kalkıp hayatım boyunca yapmadığım tarifleri yapmaya çalışırken bu fikirden biraz şüphe duymuştum. Elimdeki su böreği dolu tabağı da alıp mutfaktan çıkarken babamın havayı koklayıp gözleri kapalı bir şekilde merdiveninin son basamağını indiğini gördüm. "Efsun, kahvaltıda börek mi yaptınız?"
"Ben yaptım." Heyecandan dolayı biraz yüksek çıkan sesime rağmen babam bundan rahatsız olmuş gibi durmuyordu. Gözlerini aralayıp bana döndüğünde önünde bir tabak börekle ona gülümsüyordum. "Bu görüntü için ne sevap işledim acaba?" Babam alnıma ve şakağıma peş peşe öpücükler bırakırken "Tadına bakmak ister misin?" dedim çekinerek. Hemen en üstte duran böreklerinin birini alıp bir parça ısırdığında ondan gelecek herhangi bir sözü veya mimiği beklemeye başladım. Gözlerime bakarak böreğin çokta küçük denilemeyecek kadar olan geri kalanını bir defa da ağzına attı. Ona şaşkınca baktığımda ağzındakini çiğneyip bana bir öpücük daha bahsetti. "Mükemmel olmuş babacığım, nereden çıktı bakalım bu börek?"
