Yüreğinden dolup taşan bir öfkeyle sadece kendini yakar o diye düşünür herkes ama insan unutmamalıdır; ateşe yaklaşırsan ateş kendisiyle birlikte seni de yakar. Karanfiller de güzeldir ama tabutların üstüne bırakılırlar, yağmur bir hikmettir ama zam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yolda ilerlerken camdan dışarıya, yürüyen insanlara bakındım uzun bir süre. Yutkunup durmamın yanı sıra o korkutucu gerçek yeniden kalbimde büyümeye başlamıştı. Narız kısık, sakinleştirici bir müzik açmıştı zira bu beni sakinleştirmiyordu. Ringe çıkacak olan kişi oydu ama tüm heyecan ve stres bendeydi.
"Heyecanlı mısın?" diye sordum kendimdeki heyecanı bastırmak adına. Hafifçe gözlerimi ona çevirip baktığımda camı açıp dirseğini yasladığını gördüm.
"Heyecan mı? Sanmıyorum." Güldü. "Sadece biraz daha diken üzerindeyim."
Tamamen camdan ayrılıp ona baktım. "O neden?"
Esen soğuk rüzgâr onun tarafından bana doğru ulaştığında titredim. Saçlarımı montumun içinden çıkardım. Kırmızı ışığa denk geldiğimizde yavaşlayıp durdu. Kahverengi gözlerini bana çevirip yavaşça, "Sen varsın yanımda." dedi. İşaret parmağımla kendimi işaret ettim. Bana bakıp kafasını salladı. Işık yeniden yeşile döndüğünde, vitesi değiştirip gaza bastı.
"Bir sorun mu teşkil ediyorum?" Merakla bakındığımda, tüm dikkatiyle önüne bakıyordu. Bir süre sessiz kaldı, müzik değişirken ise dudaklarını oynattı.
"Benimle birliktesin, bir şey olursa seni zarar görmeden oradan çıkartmak benim vazifem."
Kaşlarımı çatıp rahatlaması için "Benim korumam değilsin." dedim.
"Yanında bulunacak kişi benim. Beni tanıdığın zaman anlarsın. Bu durumda senden sorumluyum," Dikiz aynasına bakıp arka tarafı işaret etti. "o şişe o yüzden bu gece bitmedi."
Bakışlarını takip edip omzumun üzerinden arka koltuğa baktım. Bir J&B şişesi koltuğun üzerinde duruyordu. Önünde bir bardak vardı. Şişenin mantarından açılmadığı belliydi. Gözlerimi kırpıştırdım. Viski mi içiyordu?
"Normalde her maç gecesi viski mi içersin?" Önüme döndüğümde kafasını iki yana salladı. Arkaya attığı saçlarını sevmemiştim. Elimi uzatmak ve saçları öne doğru savurmak, tam gözlerinin üzerine özenle yerleştirmek istiyordum.
"Her gece içerim."
Şaşırdım. Ellerimi kucağımda birleştirip bakışlarımı yola çevirdim. Vücudu bu kadar alkole nasıl dayanıyordu acaba? Yoksa beni düşünerek içmemesine sevinmeli miydim? Karar veremiyordum.
"Belki de her gece içmemelisin," diye fikir yürüttüm. Beni dinlemesi için hiçbir sebep yoktu ama bunu söylemezsem vicdanım rahat etmezdi. "biliyorsun ki içki erken ölüm-"
