ᴍʏ ʟɪᴛᴛʟᴇ ʟᴏᴠᴇ ~ᴊɪʀᴏsé

0.6

6 𝚖𝚊𝚢𝚒𝚜 2012

Saate baktığımda uçağın inmesine daha 5 saat olduğunu gördüm. Fazlasıyla heyecanlıydım ve uyuyamıyordum.

Birkaç saat daha geçince uçak inmeden önce lavaboya gitmek için ayağa kalktım. Uykum olmasına rağmen uyuyamıyordum ve bu beni deli ediyordu!

En azından soğuk suyla yüzümü yıkarsam kendime gelebilirdim. Lavaboya girip kapıyı kilitledim.

Siyah saçlarımı bileğimde ki siyah tokayla bağladım. Ardından musluğu açıp yüzümü yıkamaya başladım.

Gerçekten işe yaramıştı. Biraz daha iyiydim

Lavabodan çıkıp geri yerime oturdum. Annemle babam hala uyuyorlardı.

Beni Kore'de tek bırakmak istemediklerini söyleyip benimle birlikte gelmek istediklerini söylemişlerdi.

Bende onları kırmayıp kabul etmiştim. Tabi öncesinde birkaç kez gerek olmadığını, başımın çaresine bakabileceğimi söylemiştim. Onlar da ısrarla kabul etmemişlerdi

Tekrar saatte baktığımda bir saatten az kalmıştı. Etrafta ki telefonumun şarjı, bilgisayarım vs. herşeyi yavaşça toplamaya başladım.

En sonunda hiçbir şeyin kalmadığından emin olduktan sonra derin bı nefes verip kafamı geriye yasladım

Uçaktan inmiştik. YG binasına yakın bir yerde olan otelde kalacaktım bu gece. Aslında bugün gidecektim ancak hiç uyumadığım için yorgundum. En azından bu gece uyuyup dinlenip, yarın enerjik bir şekilde gidebilirdim

Annemler her ne kadar Kore'deki evimize götürmek isteseler de yalvararak otele gidebilmek için izin almıştım.

Anne: Seni seviyorum kızım. Kendine çok iyi bak olur mu. Yemek öğünlerin kaçırma sakın, kendini de fazla yıpratma

Chae: Tamam annecim. Her gün sizi arayacağım merak etmeyin

Yavaştan gözlerim dolmaya başlamıştı ancak belli etmemeye çalışıyordum. İkisine sımsıkı sarıldım

Anne-Baba: Sana güveniyoruz kızım.

Onlara el sallayıp oradan uzaklaştım. Ne kadar da zordu ailenden uzaklaşmak. Şimdiden özlemiştim onları.

Uzun süre onları görmeden nasıl yapabilecektim? Annemin yemeklerinden bir daha yiyemeyecek mıydım?

Sakın ol Chae, sakın ol. Sen güçlü kızsın. Bunu başaracaksın.

İki saat sonra otelin önündeydim. Taksiciye parayı verip arabadan indim. Taksici abi de valizimi indirdikten sonra teşekkür edip içeriye girdim.

İsmimi söyleyip, anahtarımı aldım. Asansöre binip odamın olduğu kata geldim.

7 𝚖𝚊𝚢𝚒𝚜 2012

Hayatımı belki de temenni değiştirecek olan o gün, bugündü. İçimde ki heyecanla birlikte garip bir şekilde endişe de vardı

Korkuyor muydum? 𝐸𝑣𝑒𝑡

Neyden korkuyordum? 𝐵𝑖𝑙𝑚𝑖𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚

Kafamda ki soruları silip valizimle birlikte gitarımı da alıp odadan çıktım. Herşeyimi yanıma almıştım

Taksi çağırdığım için kapının önünde bekliyordu. Ona binip yolu tarif ettim.

O ihtişamlı binanın önünde durduğumuzda, gözlerimi binadan çekip taksiciye parasını ödedikten sonra inmiştim arabadan.

Gözlerime inanamıyordum. Dedikleri kadar vardı. Gerçekten çok büyük bir yerdi burası!

Yavaş adımlarla binaya giriş yaptığımda bir adamla bir kadın beni gülümseyerek karşıladılar