late night talking|drarry

draco malfoy ve günlükler

Bağlanmak, nedir? Bağlı olma korkusu, kendini birine mecbur bırakma duygusu korkutmaz mıydı insanı?

Harry korkardı. Önünde Sirius ve Remus olmasına rağmen korkardı. Marlene ve Dorcas olmasına rağmen deli gibi korkardı. Onlar birbirlerini mükemmel şekilde tamamlıyorlardı ve bundan acı çekiyor gibi gözükmüyorlardı.

Neden? Elini kolunu bağlayan bu mühür, bu ruh eşi saçmalığına duyulan inanç nedendir ki bu kadar önemliydi?

Harry küçükken ruh eşlerinden nefret ederdi. İleride, evrenden bunun için nefret edecekti.

Çünkü Draco oradaydı. Müthiş bir şekilde sadece ders dinliyordu ve bu acıtıyordu.

Ona bu kadar çabuk alışması kader miydi bilmiyordu ama bundan nefret ediyordu.

Onun beyaza kaçan sarı saçlarının ipeksi durmasından nefret ediyordu.

Uykusu geldiğinde hafif hafif kapanan kirpiklerinden, bir kez görenin hayran kalacağı gözlerinden nefret ediyordu.

İnsan, en ufak ilgi beslendiği insanı aklında düşündükçe daha da severdi. Aklındaki versiyona aşık olurdu. Fakat Draco zaten mükemmeldi. Onu daha ne kadar aklında büyütebilirdi ki? Kendini ikna edemiyordu. Onun gibi birini Harry gibi biri nasıl severdi? Harry kendisinden kaçınırken Draco'yu mu sevebilirdi?

Fakat insan yapısı böyledir. Sevilmeye açlık duyan bünyemiz bizi anlayabileceğini düşündüğümüz ilk insana kendini bırakırdı. Ya Draco'yu incitirse? Ya onu kendinden nefret ettirirse?

Bu sorular aslında oldukça anlamsızdı. Draco Malfoy'un küçüklüğünden beri tuttuğu 12 günlüğün ana karakteri Harry iken bunlar cidden anlamsızdı. Draco, Harry'nin her ayrıntısını ezberlemek isterken en anlamsız şeylerden biriydi.

İnsanlar iletişime geçince neden en önemli şeyleri paylaşmazlardı ki?

İşte, Londra'nın oldukça sakin bir gününde evinde Dracoyla kahvaltı yaptıktan sonra evinden çıktığından beri deltanın durulduğunu fark etmişti. Gerilmişti, duruşu dikleşmişti ve tetikteydi. Remus'un dersini dikkatle bile dinlemiyordu.

Bir şeylerin yolunda gitmediğini Regulus Black'in dersinde hiçbir soruyu cevaplamadığında emin oldu.

Harry, Draco'nun vücut dilini ne zaman çözmüştü bilmiyordu ama omega hisleri tehlike çanlarının çaldığını söylüyordu ve hoş bir şey gelmiyordu.

Neyse ki akşama doğru Remuslara gidecekti ve bu konuşmak için ideal bir zaman dilimiydi.

Sirius ile okuldan çıkıp kan kırmızısı 1969 model Mustang'e binerken kendini daha huzurlu hissediyordu.

Sirius ise daha gergin görünüyordu. Direksiyonda ritim tutan elleri durmuyordu. Yine de garip bir gerginlik vardı üzerinde.

İngiltere'nin küçük kasabası ne kadar da sarsılmaya yakındı.

Sirius Black, Harry için en güvenli limanlardan biriydi. Küçükken bile koşa koşa onun yanına gider, Nyx ile oynar ama çoğunlukla Remus ve Sirius ile vakit geçirirdi. Onlara tapardı.

Sirius; yılların yaşlandırmadığı az kişilerdendi. Uzun, siyah, dalgalı saçlarında bir tek bile gri saç teli yoktu. Mavi gözlerinin etrafındaki kırışıklıklar ona yaşlandığı havasını katmıyordu. Giyim tarzı ise dünyanın en havalı şeyi filandı. Harry'nin küçükken aşık olduğu her şeydi Sirius. Ve hiçbir zaman ona oğlundan farklı davranmamıştı.

Remus bugün olan dersleri erken bittiği için eve erken dönmüştü. Kapıda onları karşılarken üzerinde krem rengi örme bol bir kazak vardı. Sirius kapıdan geçerken önce Harry'yi eve geçirdi sonra Remus'un dudaklarına hafif bir öpücük kondurdu.

İşte. Saf sevgi buydu. Birbirlerine olan ruh eşi saçmalığı değildi bu. Birbirlerine besledikleri şey doğuştan değildi. Birbirlerini tanımışlar, çocukken aşkla karşılaşmışlardı.

Çapulcular; Moony, Padfoot, Prongs ve Wormtail.

Bu arkadaşlıkla büyümek belki de Harry'nin bu denli iyi arkadaşlıklar kazandırmıştı hayatında.

Eh, bu dönemde en ihtiyacı olan şey buydu. Aile ve arkadaşlar. Çünkü düşmanlar sizi her yerde bulabilirdi.

--
SELAM!!!
NASILDI BOLUM??
LUTFEN YORUM!! SIZIN DUSUNCELERINIZI MERAK EDIYORUM

UMARIM IYIDIR BOLUM CUNKU LATE NIGHT TALKINF YAZMAYI COK SEVIYORUM

bir sonraki bolumde neden bu ficte de wormtail, padfoot lakaplarini tasidiklarini anlatacagim

peki hiç teoriniz, bir düşünceniz var mı??
Gorusmek uzere!!