အချစ်ဦးပြန်လာ ပြီးနောက် အစားထိုးခံက ထွက်သွားတယ်

Chapter 96: It's a bit uncomfortable to hold back

(ကွန်စရပ်ရှင်းဆိုက်)ဆောက်လုပ်ဆဲ အဆောက်အဦသည် ကွန်ကရစ်ဗလာသာဖြစ်ပြီးလေပြင်းများ တိုက်ခတ်နေပြီး သံဘောင်များ အချိန်မရွေး ပြိုကျနေပုံရသည်။

    ပြီးတော့ တံခါးတွေ၊ ပြတင်းပေါက်တွေ မရှိဘူး၊ လေတိုက်တာကို အကာအကွယ် မပေးတဲ့အတွက် မိုးမခိုနိုင်လောက်တဲ့ နေရာတစ်ခုအဖြစ် မှတ်ယူနိုင်ပါတယ်။

    ကျီခယ်း သည် ဦးခေါင်းမှ ခြေဖျားအထိ ရွှဲနေပြီး သူ့အဝတ်အစားများက အရေပြားတွင် စေးကပ်နေပြီး ရေငွေ့များ အငွေ့ပျံကာ လေတိုက်နေသည်။ သို့ပေမဲ့ သူ အေးသလိုမခံစားရပဲ  ပူပြင်းသလိုဖြစ်နေသည်။

ကျီခယ်း က သူ့နဖူးကို လက်နောက်ပြန်နဲ့ ထိစမ်းလိုက်ရုံနဲ့ သူ့နဖူးက အရမ်းပူနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။

    သူဖျားနေပုံရပြီး ဒီမှာ ဆက်မနေနိုင်တော့ဘူး။

    မိုးနည်းနည်းစဲပြီးနောက် ကျီခယ်း သည် အားမွေးပြီး လေဆိပ်ဆီသို့  ဦးတည်‌ေလျှာက်ခဲ့သည်။

လေဆိပ်ဝန်းကျင်တွင် လူအနည်းငယ်ရှိခဲ့သော်လည်း ယခုအခါ လေပြင်းတိုက်ကာ မိုးရွာနေသဖြင့် အနီးနားတွင် လူသူမရှိပေ။ တစ်ယောက်ယောက်ကို လမ်းညွန်မေးချင်သော်လည်း မတ်တပ်ရပ်ဖို့တောင် ခက်ခဲလာပါတယ်။

   ဝမ်ဒုန် နောက်ကို လိုက်ခဲ့တုန်းကတော့ သူ အဝေးကြီး မသွားခဲ့တော့ လေဆိပ်က အနီးနားမှာ ရှိသင့်တယ်။

    ကျီခယ်း၏မျက်လုံးများထဲသို့ မိုးများရွာချလာပြီး မိုးရေထဲတွင် လမ်းပျောက်နေသည်ကို သတိပြုမိကာ သူ့ခေါင်းမှာ အောက်ငုံ့ခဲ့သည်။

အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ လမ်းလျှောက်ပြီးနောက် နောက်ဆုံးတွင် အနက်ရောင်ကားတစ်စီးသည် သူ့ရှေ့တွင် ရပ်သွားခဲ့သည်။

    ကားတံခါးပွင့်လာပြီး လူတစ်ယောက် ဆင်းလာပြီး သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်သည်။

ကျီခယ်း သည် သူ၏လေးလံသော မျက်ခွံများကို ဖြည်းညှင်းစွာ ပင့်ကြည့်လိုက်ရာ ရင်းနှီးပြီး လှပသော မေးရိုးတစ်ခု မြင်ကွင်းထဲ နေရာယူလာသည်။။   "ဖူ့ရှိဝမ်?“