Σκοτεινά Μονοπάτια

Κεφάλαιο 6

Η Γκάμπι ήταν κακόκεφη τις τελευταίες μέρες διότι δε μπορούσε να κοιμηθεί. Όχι γιατί δεν ήξερε πως θα αντιμετώπιζε τον Ζακ σε περίπτωση που δε θα έβγαινε το βράδυ, αλλά για τον εφιάλτη που την στοιχείωνε τον τελευταίο καιρό. Τα τελευταία βράδια έβλεπε τον ίδιο εφιάλτη. Προσπαθούσε να ξεφύγει από κάποιον, στα αυτιά της ακόμη ηχούσε η ανάσα του. Τρόμος και κρύος ιδρώτας την έλουζε κάθε φορά. Έβλεπε πάντα το ίδιο σκηνικό. Μέσα στο μισοσκόταδο την κυνηγούσε κάποιος και στο τέλος σκόνταφτε και έπεφτε. Γύρναγε για να δει ποιος ήταν από επάνω της και ξαφνικά βρισκόταν σε ένα αμάξι ξαπλωμένη ανάσκελα στα πίσω καθίσματα προσπαθώντας αυτός ο κάποιος να της κάνει κακό. Τσίριζε με δάκρια, αλλά πουθενά βοήθεια. Και με το που το ξανθό απρόσωπο τέρας σταματάει κοιτάζει πίσω του και εξαφανίζετε από επάνω της, μετά από αυτό ξυπνάει πάντα. 

Αυτό το βράδυ δεν μπόρεσε να κοιμηθεί. Το κεφάλι της βούιζε. Δεν ήθελε να την πιάσει ημικρανία σήμερα που έπρεπε να προσέξει τα παιδιά. Το γεγονός που ο Ζακ θα ήταν εκεί, δεν βοηθούσε και πολύ. Τουλάχιστόν όσο τα παιδιά θα ήταν ξύπνια, θα ασχολιόταν μαζί τους ώστε να τον αποφύγει. Ήξερε όμως πως αυτό δε θα κρατούσε πολύ. Κάποια στιγμή θα έπρεπε να τα βάλει για ύπνο. Μετά; Τι θα έκανε μετά; Το κεφάλι της άρχιζε να βουίζει και το γεγονός ότι στα δυο της αδέρφια τους έπιασε λογοδιάρια έχοντας ως κύριο θέμα την ίδια σαν να μην ήταν εκεί, την κούραζε ακόμη πιο πολύ. 

Ο Μεγάλος ήταν Τόμας. Είχε αναλλάβει από νωρίς τον ρόλο του Πατέρα από τότε που είχαν σκοτωθεί οι γονείς τους σε τροχαίο. Πάντοτε τον θαύμαζε. Ήταν πιο σοβαρός, παντρεμένος με την δουλειά του και τις υποχρεώσεις. Πάντοτε έβαζε σαν διακαιολογία τις υποχρεώσεις της οικογένειας και ας έχουμε φτάσει χρόνια τώρα σε ηλικία αυτοσυντήρησης. Αλλά στη δικιά μας  ελληνική οικογένεια, αν δεν έβαζες στεφάνι δεν έφευγες από το σπίτι. 

Οι γονείς της δεν ήταν τόσο αυστηροί. Αντίθετα, ήταν στοργικοί και γεμάτη κατανόηση. Ώμος προφανώς όταν αναλαμβάνεις ευθύνες υποχρεώνεσαι να πετάς στα σκουπίδια το όνειρο της ζωής και σε κάνει πιο προσεχτικό. Ως ένα σημείο, δεν είχε άδικο. Από νεαρή ηλικία ήταν ένας ωραίος άντρας και γυμνασμένος. Ήταν τριανταεξι, αλλά έμοιαζε για πιο μεγάλος. Το μαλλί ήταν μια μίξη από γκρι και μαύρα, μακρύ ως τους ώμους σαν γνήσιος μεταλλάς. Αυτό ενίσχυε την γοητεία του, αλλά παρόλα αυτά ποτέ δεν τους είχε παρουσιάσει μια κοπέλα. Είχε μόνο την δουλειά και την οικογένεια στη ζωή του.