Onlar on dokuz yaşında, aşkı sonuna kadar yaşayan iki gençti. Üniversiteye geçmişler, kendilerine bir düzen kurmuşlardı.
Seokjin, aşkları bitmez sanmıştı.
Namjoon ise, gururu aşkının önüne geçmez.
İkisi de yanılmıştı.
°°
"Hayatımızı mahvettin! Haya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Senelerdir hafızamdan, anılarıman, hayatımdan silmeye çalıştığım adam, saatler önce karşımdaydı. Büyümüştü ya da yaşlanmıştı. Görebildiğim ve hatırladığım tek şey buydu. Onun dışında anında aklıma dolan anılarla beraber bilincimin kapandığını hissetmiştim.
"Seokjin-ssi, iyi misiniz?"
Tanıdığım doktorlardan birisinin nahif sesi odada yankılandığında gözlerimi kırpıştırıp, sımsıkı kapattım. Beraberinde felaket bir ağrı girmişti zihnime. Sanki konuşmama ve düşünmeme engel gibiydi.
"Çarpmaya bağlı bilinç kaybı yaşamışsınız." Dedi kadın. Onu tanıyordum. Beyin cerrahisi bölümünde uzman doktorluk yapıyordu. "Sizi bir gün boyunca gözetim altında tutmak zorundayız."
Jisoo'nun endişeli sesiyle kafamı iki yana salladım. Tanıdığım doktor bir kaç şey daha söylemiş ve odadan çıkmıştı. Gözlerimi açıp, solumda kalan cama çevirdim kafamı. Yağmur hala yağmaya devam ediyordu. Havaya bakılırsa gecenin kör bir saatindeydik. Odada ki yelkovanın akrebi kovalamasının dışında bir ses olmasa da, Jisoo'nun kendi içinde sorularla boğuştuğunu anlayacak kadar tanıyordum onu. Odanın enerjisini ele almış gibi, gericiydi.
"Sana çarpan kişi," gözlerimi camdan çekmedim. O cümlesini yarıda bıraktığında sessizlik oluşmuş, yağmur damlalarının cama vuruşunu dinlemiştim. Namjoon ile karşılaşmış olmalılardı. Aralarında bir konuşmanın geçip geçmediğini merak ederken buldum kendimi. Yine sustum.
"Tanrı aşkına Seokjin, neler oluyor?" Öfkeli değildi. O da benim kadar şaşırmış olmalıydı. Sesi beni suçlar gibi de değildi.
"Bilmiyorum." Dedim bakışlarımı camdan çekmezken. "Zihnim hala allak bullak. Bana bir şey sorma."
