Take On Me

18

' နင့်ကို ဒီလိုအခြေအနေမျိုးနဲ့တွေ့ရမယ်လို့ မတွေးခဲ့ဖူးဘူး'

အိမ်ထဲဝင်လာတာနဲ့ စားပွဲဘေးက ပုလင်းခွံတွေကြည့်ပြီး ဝေဖန်နေတဲ့အကိုဖြစ်သူကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။ Jihyunက လက်ပ်တော့ပ်ဆီမှ အကြည့်ခွာဖို့ခက်နေတဲ့ Jimin ရှေ့မှာဝင်ထိုင်လာတယ်။

'ထမင်းရောစားရဲ့လား'

မျက်မှောင်ကြုတ်ကာစိတ်ရှုပ်သွားဟန်နဲ့ Jimin သက်ပြင်းချတယ်။

' ဟန်ဆောင်ပြီး ဂရုစိုက်မေးနေတာဆိုရင်-

'ဟန်ဆောင်နေတာမဟုတ်ဘူး Jimin'

အကိုဖြစ်သူရဲ့ တည်ငြိမ်တဲ့အသံနေအသံထားကြောင့် သူတိတ်ဆိတ်သွားရသည်။ အမြဲပြန်အော်နေကျ သူက အခုဘာမှပြန်ပြောဖို့စိတ်ကူးမရှိနေ။

' နင် ငါ့ကိုဘယ်လိုပဲမုန်းမုန်း နင်က ငါထိန်းကျောင်းခဲ့တဲ့ ငါ့ညီမလေးဖြစ်နေတုန်းပဲ'

Jihyun စကားက မထင်ထားဘဲ Jimin ကို
နွေးထွေးမှုပေးလိုက်နိုင်သည်။
ဒါပေမဲ့ ဒါကို သူဘယ်တော့မှဝန်ခံမည်မဟုတ်။

'ဒရာမာ လာရိုက်နေတာလား'

'Jimin'

'အိုခေ အိုခေ..ငါ မသေအောင်တော့ အစာစားပါသေးတယ်..ရပြီလား'

Jihyun က ခေါင်းတခါခါနဲ့ ဘီယာဘူးအသစ်
တစ်ဘူးကို ယူကာဖောက်သည်။

'အဖေက အိမ်ပြန်လာဖို့မျှော်နေတယ်..အစီအစဥ်?'

'မရှိဘူး'

အဖြေက ဒီထက်ပိုမြန်နိုင်မယ်မထင်ပါ။
ဒါပေမဲ့ Jihyunကတော့သဘောပေါက်စွာ
ခေါင်းငြိမ့်ပြန်သည်။ အဖေနဲ့ညီမက ခေါင်းမာတာချင်း တပုံစံထဲ တူနေတာကို စိတ်ပျက်စွာ
တွေးလိုက်ရင်းပေါ့။

' သူကတော့ ရပ်လိုက်မှာမဟုတ်ဘူး'

' သိတယ်'

Jimin တကယ်တော့ ဖန်သားပြင်ကိုစိုက်ကြည့်နေခြင်းသာဖြစ်သည်။
အတွေးတွေက တောင်စဥ်ရေမရ။

' ဒီအတိုင်း ဂရုစိုက်ဖို့မှာချင်တာပါ'

Jimin ကီးဘုတ်ကိုသာ ငုံ့ကာစိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အနဲဆုံးတော့ သူ့ကိုစိတ်ပူပေးတဲ့သူ ရှိနေသေးပါလား။