Error•Taekook•

9

Jeon jungkook

Üşüyordum,

Bu fiziksel bir üşüme değildi ruhsaldı. Bunun nedeni şu an korkuyor olmamdı.

Gözlerimi bi anlığına bile ayırmadığım silaha bakıyordum hâlâ. Her an patlayacakmış gibi hissettiriyordu.

Taehyungun bana zarar vereceğini sanmıyordum. Ama bu kim Taehyung her şeyi yapabilirdi. Onu iyi tanımıyordum bile. Gerçi Rowonu da tanımıyordum ama onun için canımı riske atıyordum.

Oldukça aptaldım açıkçası. Rowonu birdaha ne zaman göreceğimi bilmiyordum ama bu durum Taehyung için geçerli değildi. Yine gideceğim yer orasıydı.

Acaba şu an Rowonu koruduğum gibi o da beni korurmuydu?

"Taehyung yapma" dememin ardından onun ile göz göze geldim. Aynen ben dediğim için anında elindeki silahı yere bıraktı.

Saçma düşüncelerimi bi kenara koyup olayın ne kadar ciddi olduğunu düşündüm. Cidden şu anda kafama doğru tutulmuş bi silah var ve ben olayın ciddiliğini daha yeni anlıyorum, harika.

"Jungkook, git arabaya bin" siktir! Sinirliydi, hemde oldukça. Bunu silah çektiğinde anlamam gerekiyordu ama  gözlerinin içindeki öfkeyi yeni farkediyordum.

Taehyungu tanımayan biri bile şu an sinirli olduğunun anlayabilirdi.

"Birlikte gidelim" söylediğim şeyin ardından gözlerini benden kaçırıp gülmeye başladı. Cidden piskopat gibi davranıyordu şu an. Oldukça korkutucuydu.

Bi anda gülmesi durdu ve önceki halinden daha sihirli bir hâle büründü. Aramızdaki mesafeyi azalttı ve elindeki silahı şakalarıma yasladı. Soğuk metal tenimi acıtırken kulağıma doğru eğilip konuşmaya başladı. "Jeon git ve arabaya bin sana zarar vermek istemiyorum" onu böylesine sinirlendiren şeyin sadece benimle ilgili olduğunu sanmıyordum.  Başka bir şey vardı bunu anlıyordum bu sinirle bana zarar vermesini istemezdim. Onun sözünü dinlemek en mantıklı karar olabilirdi.

"Taehyungu dinle Jeon, bana zarar veremez korma" Rowon arkamda kaldığı için yüzünü görmüyordum ama oldukça rahattı, belkide bu durumu abartan bendim. Tüm bunlar onların hayatı için oldukça normal bir olaydı belki de.

Gidecektim, ama gitmek istemiyordum. Buna mecbur gibiydim.

Son kez Taehyungun gözlerine baktım ve kafama yaşlanmış silahtan adım adım uzaklaştım.

Kapının önünde bekleyen iki koruma beni arabaya götürdü.

Farklı olacaktı, Taehyung bana eskisi gibi davranacağından bile emin değildim.

Neler oluyordu onu bile bilmiyordum. Rowonun bildiği bir şeyler olmalıydı. Yoksa bana neden bi dosyadan bahsederdi.

O dosyada kesinlikle kötü şeyler vardı. Taehyung'un çok masum biri olmadığı belliydi ve bunu bilen tek kişi ben değildim rowon da bunun farkındaydı elbette.

Taehyung'un çalışma odasına tekrar girmem gerekiyordu ama bu kez daha tedbirli olmalıydım.

Aksi takdirde taehyungun bana sunacağı teklifi kabul etmek zorunda kalacaktım ki kesinlikle bu isteyeceğim bir şey değildi.