Error•Taekook•

11

Jeon jungkook

Başımın ağrısı ve asla kesilmeyen bipleme sesleri.

Başta bana huzur veren ses giderek rahatsız edici bir hal almaya başlamıştı. Sürekli tekrarlanıyordu ve ben bunu engellemek için hiç bir şey yapamıyordum.Uyanık olup olmadığımı bile farkedemiyordum.

Sol kolumdaki sert sızı kendini hissettirmeye başlayınca ayılmaya başladığımı anladım. Gözlerimi yavaşça açtıktan sonra beyaz tavan ile karşılaştım.

Gözlerimi birkaç kez daha kapatıp açtıktan sonra zor da olsa Taehyungun odasında olduğumu anladım.

Kolumdaki sızının sebebi takılan serum olduğunu anlamıştım. Fakat koluma bakacak kadar enerjik hissetmiyordum. Bir süre daha tavana baktıktan sonra artık gözlerimi bile açık tutamayacak hale gelmiştim.

Bana neler oluyordu bilmiyordum ama şu an hiç de iyi hissetmediğimin farkındaydım. Aklıma gelen son şey birkaç şeyden oluşuyordu.

'Taehyung'un benim için doktor çağırması' ne eksik ne de fazla hatırladığım sadece buydu. Doktoru neden çağırdığını bile hatırlamıyordum.

Kapalı olan gözlerim düşünmemi engelleyerek beni tekrardan derin bir uykunun içine çekmişti ve ben bunun için hiç bir şey yapamamıştım.

***

Gözlerim bana ihanet edercesine sızlıyordu. Uyumak istiyordum ama artık uyumak için bile halim yok gibiydi.

Üzerimdeki kolun ağırlığı ile gözlerimi açtım. Sağ tarafımda bana sarılan taehyung ile göz göze geldim. Bir kolunu kafamın altına koymuş diğer kolu ile bana sarılmıştı. Ona doğru dönmeye çalıştığımda Taehyung beni durdurmuştu.
"Dur hareket etme" demişti endişeli bir şekilde.

"İyimisin jeon, bir yerin ağrıyor mu" Başım ağrıyordu ve uzun süredir uyuduğum için olmalı ki tüm vücüdum uyuşmuş bir şekildeydi. Başımı hayır anlamında salladım ve başım ağrısını hafifletmek için gözlerimi sıkıca kapattım.

"Sadece başım ağrıyor" dememin ardından uzandığı yerden kalkıp dizlerinin üzerine oturdu. Başımı kaldırarak dizlerinin üzerine koyduktan sonra iki eliyle şakaklarıma masaj yapmaya başladı. Oldukça yavaş yapmasına rağmen oldukça rahatlatıcıydı.

Kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda morali bozuk gibi duruyordu. Hicbir mimik yoktu.

"Herşey yolunda mı Taehyung" sorumun ardından bir süre durup yüzüme baktı, sanki ona birşeyleri hatırlarmışım gibiydi. "İyiyim sadece senin için endişelendim" demişti.
Benim için endişelenmesi hoştu fakat onu üzgün görmek istemiyordum. Eğer üzgün olmayacaksa her zaman iyi olmaya hazırdım.

"Ben iyiyim sadece başım ağrıyor biraz o da çok uyuduğum için olmalı" bir süre durdum ve düşündüm  sahiden ben ne zamandır uyuyordum ki. Aklıma gelen soruyu Taehyunga yöneltince hiç beklemediğim bir cevap almıştım. İki gündür uyuyormuydum cidden. Koskoca iki gün.

"Cidden mi" dedim.  şaşkın olduğunu belli edercesine konuşmaya başladım. "O kadar olması imkansız" bu halime Taehyung gülmüştü.

"Cidden Taehyung, bana ne oldu" Yüzündeki gülümseme anında silinmişti. Bu kadar şaşırması gereken bir şey mi söylemiştim cidden. "Jeon cidden hatırlamıyormusun" başımı sallamamın ardında yataktan kalkmıştı. "Tamam şimdi doktoru geri çağıracağım" demesinin ardın benden onun gibi ayağa kalktım.