ASTERİA-KAYBOLAN KRALİÇE-

18. Bölüm ASTERİA

-18. Bölüm Asteria-

🔥🔥🔥🔥

Ne çok ağlatmıştı Katrinayı hayat.
Her ölüm, kalbinde bir şeylerin solmasına neden olmuştu.
Kalbine dokundu. Artık onu hissedemiyordu. Gözünden bir damla yaş aktı.

Artık kendisini hissedemiyordu.

Kadın her şeyi yakmıştı. Evini yakmıştı. Annesinin cansız bedenini yakmıştı. Ruhunu alevler altına almıştı.
Bedenini alevler içine atmıştı.

Katrina dışında her şey kül olmuştu.

Düşünceleri küllerin arasında dolaşıyor, yaşayan tek bir parçanın varlığına inanarak onu arıyordu.

Tek. Bir. Parça.

O kadar çok kül vardı ki, belki de o tek bir parçayı hiçbir zaman bulamayacaktı.

Katrina belkide sonsuz bir karanlığa mahkum olacaktı.

Kadının gözleri boşluğa bakıyordu. Boşlukta kalmıştı. Canım acıtan boşlukta kaybolması değildi, boşlukta yalnız kaybolmasıydı. Kolundaki bandaja baktı. Nasıl olduysa patlayan pencerelerin camlarından biri koluna girmişti.

Demon neredeyse kapanmakta olan yaranın içinden camı zorlukla çıkarmış, hiçbir şekilde anestezi uygulamamıştı. Bu Katrinanın kararıydı. Camı çıkarmak için hafif kesilen derisi düşündüğü gibi canını acıtmamıştı da.

Yağan yağmur damlalarının cama çarpıp aşağıya yavaş yavaş süzülmesini izleyen kadın, sırtından aşağıya doğru bir ürperti hissetti. Tam o anda kapı açılma sesi kulağına doldu. Pencereden bakışlarını çevirme tenezzülünde bulunmadı.

Gelen her kim olsada kadın kafasını çevirecek bir durumda değildi. Yumruklarını sıktı. Bu avuç içlerden mi çıkmıştı alevler? Bunlar mı yakmıştı bütün evi, annesinin bedenini...

Bunlar mı Demonu duvara fırlatmıştı? Duvarın çatlama sesi kulağına dolunca gözleri acıyla kısıldı.

"Katrina." Buketin yumuşak sesinin ardından adım sesleri duyuldu. İki farklı adım sesi.

"Sizi yalnız bırakayım," dedi Evil ardından kapıyı kapatırken. Kadın evilin ona bir süre bakındığını görmesede hissetti.

Demonun odasında, cam pencerenin önündeki koltukta oturmuş düşünceleriyle savaşan kadına dokundu Buket.

Katrina en sonunda başını çevirdi. Onu dikkatlice bir şekilde izledi. Kızaran burnu ve gözleri Katrinadan ne kadarda farklıydı. Kadın soğuktu artık, ısınmıyordu kalbi, akmıyordu göz yaşları.

Buketin gözleri bir süre Katrinanın yüzünde nasıl olduğumu anlamak istercesine gezindi. Buket konuşmak istiyor fakat konuşamıyor gibiydi. Kadın başını yavaş hareketlerle sağ tarafa eğdi ve gözlerini kısıp Buketin yüzünü daha dikkatlice inceledi.

Buket Katrinadan korkmuş muydu?

Buket Katrinanın yüzünde ne görmüş olmalıydı ki gözleri endişe parıltılarıyla doluydu?

"Ben... Sadece nasıl olduğunu merak etmiştim." Derin bir nefes aldı. Kadının yine cevap vermediğini görünce, "sembolik bir mezar yapmak ister misin?" diye sordu.

Buket her şeyi bilmiyordu. Muhtemelen sadece evin yandığını ve Katrinanın annesinin içeride kaldığını sanıyordu.

"Sence buna gerek var mı?" Gözleri ellerine kaydı. Parmaklarıyla oynuyordu. Bu sefer cevap vermeyen Buket olunca kadının bakışları yüzüne çıktı ve söze girdi. "Bence yok." Tok sesi odanın duvarlarına sert bir darbe indirmiş gibi tüm etrafa yayıldı.