ASTERİA-KAYBOLAN KRALİÇE-

13. Bölüm EKSİK PARÇALAR

İnstagram: asteria_officialll

"Ve o zaman farkına vardı. Yaptığı her şey, aslında yapmak istedikleriydi."

Bölümü oylar ve yorum yaparsanız müteşekkir olurum...

🔥🔥🔥🔥

Bir bebeğin ağlama sesi kuytu bir koridorda yankılandı. Etraf siyah bir pelerini üzerine geçirmiş gibi karanlıktı. Katrina adımlarını sese doğru ilerletti. Her adımında kulağına dolan ağlama sesi gittikçe artıyordu. Tüyleri diken diken olacak bir kapı gıcırdaması duyuldu. Ayakları ne kadar geri gitmek istese de kontrol sanki onda değilmişçesine hafif ışık saçan açık bir kapıyı görür görmez yürümeye devam etti.

Kapıya vardığında uzandı ve kulpu çevirdi.

Soğuktu.

Fazla soğuk.

Adımları birbirini takip ediyor, kar ayaklarını uyuşturuyordu. Bebek ağlama sesi kesilmişti.

Attığı her adım, onu ölüm meleğine götürecekmiş gibi yavaş ve korku doluydu.

Ya da... bu adımlar zaten bir ölüm meleğine aitti.

Ağaçların dalları yolunu engellemek ister gibi uzun ve keskindi. Elleri kontrolü dışında dalları yanlara ayırıp, önündeki engelleri bir bir kaldırıyor, ulaşacağı yere daha hızla ulaşmak için ayaklarına emir veriyordu. Hızlandı. Ayakları artık yürümüyor, karları yararak koşuyordu.

Çıplak ayakları karın içine gömülse de durmuyor, avını arayan bir kurt gibi nereye gideceğini biliyordu.

Hayır Katrina nereye gittiğini bilmiyordu. Bedeni onu yönlendirirken bir kabusa sıkışmış gibi etrafı sadece izliyordu.

Karanlık onu esiri altına alıyor, ay yolu göstermek istemiyor gibiydi. Karlar saçlarına takılıp orada kalıyordu. Siyah saçları, beyaz karla birlikte zıtlığın ne olduğunu anlatmak ister gibiydi.

Sonunda soğuktan donan ayakları durdu. Bakışları karşısındaki karaltıya dönerken kafasını yana eğerek gözlerini kıstı. Biri -sanırım bu adamdı çünkü cüssesi epey büyüktü- arkası ona dönük olacak bir hâlde karşısındaki ağacın tam önünde duruyordu. Katrina adamın üzerine giydiği siyah tuniğe bir bakış attı.

Yüzünü göremiyordu.

Karşısındaki adama doğru ilerledi. Adam yerinden kıpırdamıyor adeta bir -heykeli- andırıyordu. Katrina son adımını da attıktan sonra artık adamın tam arkasında duruyordu. Elini kaldırıp adamın -buz gibi olan- omzuna koydu.

Elini omzuna koymasıyla birlikte adam arkasına döndü. İşte o an ikisinin gözleri kesişti.

Küçük bir kar kütlesinin yuvarlanarak bir çığa dönüşmesi gibi. Harelerin içindeki masumiyet kana boyandı. Gittikçe büyüdü ve bir nefrete büründü.

"Demon," dedi fısıltıyla. Sesi ne kadar kısık bir tonda çıksa da Demonun bunu duyabileceğini biliyordum. Çünkü o bir vampirdi. Çünkü o bir canavardı...

Kalbinde bir şeylerin yer değiştirdiğini hissetsede, gözlerine önceden ulaşmıştı.

"Kalbime dokun Katrin," dedi Demon. "Kendini hisset Katrin." Genç kadının bakışları Demonun solgun harelerinden eline düşerken, avuçlarının içinde bir hançer taşıdığının anca farkına varıyordu. Elindeki hançeri havaya kaldırıp inceledi, ucunda kan vardı.