Motor yarışlarının gözde ismi olan Demir Atasoy, yıllardır kendisine platonik olan genç kız ile talihsiz bir şekilde ansızın tanışır ve tatlı serüvenimiz başlar.
İnsan yaşadığı yerden koparmış. Kırıldığı kalpten gömülürmüş. Yandığı ateşte kül olup...
Hey, sen, başlamadan önce oy ver ve yorumlarını esirgeme.
Şarkılar; Gazapizm - Yine Edemedik Dans.
Keyifli okumalar 🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Beni nereden tanıyorsun sen?"
Gerçekten de mükemmel bir soruydu. Onu nereden tanıyordum ben? Yıllarca sapık gibi izledim diyemezdim ya da sana aşkımı mesajlarla ilan ettim ama sen beni engelledin de diyemezdim, ne diyecektim?
Benden birkaç saniye cevap gelmeyince yineledi sorusunu. "Sana bir soru sordum, beni nereden tanıyorsun?"
Yalandan gülerek "Seni tanımayan mı var ya?" diye saçmaladım hızlı bir şekilde. "YouTube'den, Intagram'dan falan yani!"
Allah'ım Demir numarasını alıp da ona yavşayanın ben olduğumu öğrenirse yüzüme bakmaz! Ne olur yardım et!
Sanki karşısında salak varmış gibi bir bakış attı bana. "Komik olan nedir tam olarak?"
Gülüşüm yarıda kesildiğinde kalbimin kırıldığını hissettim. "Hiç, hiçbir şey," dedim hızlı hızlı konuşarak ve gözlerimi kaçırarak saçlarımı geriye ittim. "Neyse, benim gitmem gerek, görüşürüz."
Cevap vermesini beklemeden arkamı dönüp hızla eve doğru yürümeye başladım. Geriye dönüp ona bakmaya yüzüm bile yoktu. Aman aman kendimi nasıl da güzel rezil etmiştim.
Allah da beni kahretsindi!
❥❥
Eve geldiğimde kapıyı çalar çalmaz açılmıştı. Annem telaşla bana bakarken "Kızım ne oldu sana böyle?!" diye sordu korku dolu bir sesle.
Ekmeği kapının girişindeki masaya bırakıp annemin ellerini tuttum. "Annem, sakin ol, anlatacağım önce şu ekmekleri götürelim içeriye." Annem başını salladı fakat hala çıldırmış gibiydi. Ekmeği koyduğum yerden alıp mutfağa geçtiğinde ben de ayakkabılarımı çıkarıp mutfağa doğru ilerledim. Babam masada bir eli alnında, gözlerini yere dikmiş bir şekilde oturuyordu. İçimden bildiğim tüm duaları ederek yanına doğru yaklaştım. "Baba, ekmek..."
Elini masaya sert bir şekilde vurup ayaklandığındacümlemin devamını getiremedim. "Neredeydin kız sen?" diye sordu korkutucu bir ses tonuyla. "Ne halt ediyordun bunca saattir!"
"Marketten dönerken motor çarptı baba." Yalan söyledim, eğer biri bana saldırdı deseydim namusumdanşüphe ederdi. Buna adım kadar emindim ve bunu düşünürse o düşüncenin altından kalkamazdım.
"Ne motoru kızım, bir yerine bir şey oldu mu?"
Annem panikle yanıma geldiğinde "İyiyim annem sakin ol," dedim endişesini az da olsa azaltmak adına.
