Motor yarışlarının gözde ismi olan Demir Atasoy, yıllardır kendisine platonik olan genç kız ile talihsiz bir şekilde ansızın tanışır ve tatlı serüvenimiz başlar.
İnsan yaşadığı yerden koparmış. Kırıldığı kalpten gömülürmüş. Yandığı ateşte kül olup...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı hisler bazı insanlar için yaşam kaynağı olabiliyordu bazen. Bazı duygular bazı insanların hayata tutunma sebebi olabiliyordu. Fakat aynı duygular, farklı insanlarda yeşerdiğinde hiçbir anlam ifade etmezdi bazen; bunu bugün daha net anlıyordum.
Gözlerim dolarken ayaklarım benden habersiz geriliyordu. Odada yankılanan tok sesle birlikte bir şeye çarptığımı fark etmem uzun sürmemişti.
İrkildiler. Eğer ben gelmeseydim neler olurdu, öpüşmeye devam ederler miydi bilemiyordum ancak geriye çekilen kişi de, dehşete düşmüş gibi bana dönen kişi de ilk olarak Demir’di ardından kızın bakışları da bana çevrildiğinde kendimi böcek gibi hissettim. Kalbimdeki büyük sızıyla, içimdeki yakıcı acıyla “Pardon,” dedim yutkunamazken. “Yanlışlıkla girdim.”
“Efnan?” dedi Demir hızla geriye çekilirken. Duymak istemedim. Hızlıca hatta koşar adımlarla çıktım odadan. O an kendimi tutamayıp ağlamaya başladığımda göz yaşlarımı bir çırpıda silip motora doğru ilerledim. “Efnan!” Demir’in arkamdan bağırmasını umursamadan motora binip kaskımı takmadan çalıştırdım motoru ve hiç beklemeden gaza basıp gördüklerimi, yaşadıklarımı ve hissettiklerimi arkamda bırakmak istercesine kaçtım oradan.
Ne sanmıştım? Beni öptü diye onun da benden hoşlandığını falan mı? Hayır işte! O Demir Atasoy’du. Etrafında o kadar güzel, alımlı kadınlar varken o beni ne yapsındı ki! Umurunda bile değildi beni öpmek! Benim duygu sandığım bu hisler Demir için basit bir öpücüktü. Öyle bir basitti ki hem de, önüne gelen herkese sunuyordu belli ki.
İlerlemeye devam ederken arkamdan sinyal yakan Demir'in motorunu fark ettim. Soğuk tüm bedenimi ele geçirirken daha da yüklendim gaza. Onunla konuşmak istemiyordum. Onu şu an görmek bile istemiyordum. Eğer konuşursak hiç iyi olmazdı.
Dikiz aynasından baktığımda durmam için el işareti yaptığını gördüm ama durmayacaktım, aksine daha da hızlandım. Kaskım olmadığı için soğuk başıma işliyordu adeta fakat bunu umursayacak durumda değildim şu an.
Gözyaşlarım rüzgarın etkisiyle gözümden akıp soğukluk hissi verirken daha fazla dayanamayıp sahilin kenarında durdurdum motoru. Demir'de hemen arkamda durmuştu ve öfkeyle indi motordan.
"Sen ne yapıyorsun! Kafanda kask bile yok bu kadar hız yapmak nedir!"
İçime dolan sinirle ona çevirdim başımı. "Seni ne ilgilendirir!" diyerek öfkeyle soludum. "Sen gidip o kızla öpüşmeye devam etsene, ne diye geldin peşimden!?"
