Bestie and Me [බෙස්ටියි මායි] || JJK || COMPLETED ||

# CHAPTER 13

කොහොමහරි බැරි බැරි ගාතේ මං ඒ දවසේ වැඩත් කරලා ඉවර කරා. ඒ වෙද්දී මගේ හොඳ පණ ගිහින්. කකුල් දෙකත් අද්ද අද්ද අමාරුවෙන් සජන්නිම් ගාවට ගියෙත්.

"මෙන්න ඔයාගේ .මහන්සිය....... ගුඩ් ජොබ්."

සජන්නිම් හිනා වෙලා මගේ අතට ලියුම් කවරයක් දුන්නම නං මට ලොකූ සතුටක් ආවා. මං ඒක ඇරලත් බැලුවේ මගෙ ඇස් දෙක අදහගන්නත් බැරි වෙද්දී. චූටී...... මේ අක්කා............ඔයා ගාව ඉන්නවා.

"ඕහ්. කම්සන්මිදා සජන්නිම්. චොම්මල් කම්සන්මිදා."

මං සජන්න්ම්ට බෝ කරලා එතනින් එළියට ආවේ ලොකු බලාපොරොත්තුවකින්. 

"ව්හෝ...... අද නං මැරුණත් කමක් නෑ. මං බෙස්ටියාට කියනවා අද සේරම. එයාටත් සතුටු හිතෙයි."

ඇගට් අමුතුම සීතලක් දැණෙද්දී, කකුල් කකියද්දී මං අමාරුවෙන් ඉස්සරහට අඩිය තිබ්බා. 

"ආයිශ්.... මේ ඔලුව.......අනේ දෙයියනේ...... ගෙදරට යනකල් නං මොකුත් වෙන්න එපා...."

මං ඔලුවටත් අතින් ගහ ගහ කකුල් දෙක ඉක්මන් කරත් මටම තේරුනා මගේ ඇඟ මටම කන්ට්‍රෝල් නෑ කියලා.  බෑ....... මං කොහොමහරී යන්නෝනේ ගෙදරට....... පාරේ මොකක්හරී උනොත් මේ වෙලාවට පාරේ ඉන්න එවුන් හොඳ උන් නෙමෙයිත් එක්කනේ...... මොන දේ වෙයිද කියන්න බෑ.

"ඔමෝ....!!!!!! ඒ ........... ඒ....... ඔයා  ද?මේ වෙලාවේ?"

මගේ කකුල් දෙක එකපාරටම නැවතුනේ මං ආපු පාරට දකුණු අත පැත්තේ තිබ්බ පොඩි පාරකින් දුවගෙන ආපු කෙනෙක් මහ පාරට ඇවිත් මං යන පැත්තටම දුවන්න ගත්ත නිසා. මගේ ඇස් දෙක ලොකු උනේ ඒ කෙනාව මට ඕනම තැනක දී අඳුර ගන්න පූලුවන් නිසා. දෙයියනේ.!!!!!!! ඔයා මොකද්ද මේ වෙලාවේ...............?

"ජි......ජිමින්......ඔ..ඔප්...පා............????"