Nerde olduğumu bilmiyorum.Sadece buradının evden daha korkutuçu olduğuna eminim.İlerlemek istedim ama olmadı.Hep ayni yere geldim.Çok koştum ayni yerde.Bunun bir paradoks olduğunu anlamam uzun sürdü.Hem de çok.Yere yığılmıştım .Nefesler içinde aynı olan duvarlardan birine yaslandım.Gözümü kapadım.Zaten yorucu bir gün geçirmiştim.Bayılmak üzereydim.Bunca şeye rağmen uyunak istedim.Sadece bir kaç dakika daha.Ama gözümü kapadıktan sonra boynumda bir nefes hissettim.Korkmuştum fakat gözlerimi yavaşça açtım.Karşımda biri vardı.Bir çocu- Hayır.Bu sınıf arkadaşım İbrahimdi.Sakin duruyordu.Normalde de çok soğuk kanlı ve Mayozzz birisiydi.Karşımda onu görmek şaşırtıcıydı.Kafamı aşağı indirip bakmak onu incelemek istedim .Ama o da ne.İbrahimin elleri kocamandı.Bu İbrahimdi.Ama okuldaki İbrahim Değildi.Onu korkuyla ileri ittim.Bana korkmamamı söyledi ve her şeyi anlattı.Burası onun "ÇIKIŞA GELİN" dediği çıkıştı.İbrahim'in amacı Dorukhanı buraya hapsetmekti.Ama işler yolunda gitmedi."Eray'yı Dorukhan sandığım için The Backrooms a çekmiştim.Elif ise tamamen bir hataydı."dedi.Ama sonradan farkettim.PEKİ YA BEN NİYE BURDAYIM...
