Eyes. ||•Louis Tomlinson•||

Chapter.14✔️

•I'm gonna help u!•

✖️pov Louis✖️

Chantal zet zich neer op het bed en ik volg haar voorbeeld.
"Jaren geleden gingen ik en Molly naar een feest. Ze voelde zich niet goed op een bepaald moment en ze wilde naar huis. Later in de avond ging ik ook naar huis maar toen ik thuis aankwam was Molly er niet. Ook geen spoor van dat ze binnen geweest zou zijn. Ze is nooit meer terug gevonden. De politie had wel een paar verdachten maar hadden niet geboeg bewijs dus werd er ook niemand voor deze daad gestraft. Na vier jaar nog steeds geen spoor van Molly en de politie is al lang gestopt met zoeken... Dat wat jij hebt gevonden is een kopie van de map van de politie. Zelf ben ik verder gegaan en ik heb een spoor. In die vier jaar zijn er nog zes meisjes vermist geweest met de zelfde uiterlijke kenmerken als Molly, dezelfde plaats van ontvoering en allemaal nog zo een soort van aanwijzingen. Ook ben ik terug in de tijd gaan zoeken en heb ik nog drie zo een zaken gevonden. En geen enkele politie legt een verband tussen al deze meisjes? Dat kan niet! Er is meer aan de hand ik weet gewoon niet wat.. ik weet niet eens of ze nog wel leeft..."

Ze staat op en leunt op haar bureau, haar rug is naar me toegekeerd, waarschijnlijk om de opkomende tranen te verbergen. Ik sta langzaam op en ga naar haar toe, ik sta achter haar en leg mijn handen rond haar lichaam heen.

"Je mag best huilen.. dat is niets om je voor te schamen Chantal!" Ik wieg haar zachtes en probeer haar zo even te laten rusten.
"Het komt goed! Ik ga je helpen!"

Hii,
Dit suckt 😂😂maar jah ik heb wel weer wat zin om te schrijven en dat is goed☺️🙈
Big love❤️