PETRİCHOR

4

FOTO 🖤AYAZ🖤

~ÖYKÜ'NÜN AĞZINDAN~

Lavabodaki aynada kendimi görünce şaşırdım, gözlerimin altındaki halkalar koyulaşmış ve saçlarım darma dağınıktı.

Suyu avuçlarıma alarak yüzümü derince yıkadım.

Yüzümden akan su damlalarını peçeteyle silerken aynaya koca bir gülümseme bırakmıştım.

Gülmek benim makyajımdı, ne kadar içten gülersem yorgunluğum yüzüme yansıyamazdı...

Banyodan çıkmamla odanın kapısından Ayaz'ın girmesi bir olmuştu.

"Uyanmışsın, nasılsın?"

Kafamı sallayarak gülümsedim.

"Gayet iyiyim, sen?"

"İdare eder."

Hakkında hiçbir şey bilmiyordum, birkaç gün tanışık olmamıza rağmen garip bir şekilde yakınımdan biriymiş gibi hissettiriyordu.

Tebessüm ederek koltuğa oturmuştuk.

"Ustam nerede?"

"Danışmada, birkaç işi varmış onunla ilgileniyor."

Kafamı sallayarak bakışlarımı ellerimde gezdirdim.

"Sen, nasıl olduda buraya geldin?"

"Ben?"

Ellimi göğsüme tutup kendimi göstermiştim kafa sallayarak bana baktı.

"Evet, sen."

Güldüm.

"Ambulansı arayarak."

"Ailene neden haber vermedin?"

"Burada değiller."

"Nerdeler?"

"Uzaktalar."

"Seninle beraber yaşamıyorlarmı?"

Ardı ardına gelen soru yağmuruyla kendimi suçlu gibi hissetmiştim.

"Annem ve Babamı kaybettim. Abim ve ablamla da aram yok, tek yaşıyorum."

Bakışlarını ayırmadan gözlerime bakıyordu.

"Sen-"

İçeriye giren doktorla cümlesini durdurmuştu.

"Öykü, daha iyisin çıkışını yapabilirsin."

Gülerek ayağa kalktım

"Teşekkür ederim Doktor hanım."

Cavit usta odaya girdiğinde doktor çıkmıştı.

"Ayaz, oğlum sen Öyküyü eve bırak."

"Sen?" ustam neden gelmiyordu?

"Bizim komşuda burda, onuda ziyaret edeyim ayıp olur şimdi."

"Kim?"

"Aa öykü, hadi Ayaz hadi."

Ayaz kafasını sallayıp omuzlarımdan iterek odadan çıkmıştık.

Kimdiki hastaneye yatan? Merak etmiştim. Bir dakika bir dakika şu an Ayaz benim omuzlarımdan mı tutuyordu?.
Omuzlarım mı ısınmıştı?
Hastane mi sıcaktı?

Öksürerek omzuma bakmıştım. Hâlâ tutuyordu.

Asansörün düğmesine basmıştım.

Kapı açıldığında aynadaki halimizle gözlerim omuzlarıma kaymıştı.