PETRİCHOR

5

Foto 💜 ÖYKÜ 💜

~ÖYKÜ'NÜN AĞZINDAN ~

"İşte öyle-"

"Öykü, saçlarından tutup evde sürüklesem anca rahatlarım."

"Ne yapabilirim Mısra seninde kafan dolu-"

"Sus Öykü, aynı durumda ben olsam sen napardın?"

"Haklısın."

"Neyse şu an iyisin ya."

"Evet."

Bakışlarım halıya dalarken omzuma vurdu.

"Çocuk nasıl biri?"

"Kim?"

"Uf Öykü anlamamazlıktan gelme, Cavit ustanın yanındaki işte."

"Haa iyi."

Yastığı kucağıma alıp sarıldım.

"Aldı yine şu yastığı."

Göğsüme yasladığım yastığı çekicekken sıkıca tuttum.

"Vermem,"

Yastığa tırnaklarını geçirip beni gıcık etmeye çalışıyordu.

"Vericeksin."

"Vermicem bu benim!"

"Öykü!"

"Mısra!"

"Al yastığını, verme, yedik sanki."

Dil çıkartıp iyice sarıldım yastığıma.

"Adı neydi onun?"

"Kimin?"

"Aaa ama Öykü çocuğun adı diyorum."

"Haa Ayaz'dan bahsediyorsun."

"Hee Ayaz'dan bahsediyorum."

"Yakışıklı mı?"

"Kim?"

"Öykü!"

"Yani."

"Yaaağnniii kızım evet mi hayır mı?"

"Niye zorluyorsun olayı?."

"Susuyorsun çünkü, gözlerin niye kaçıyor, neden kapatıyorsun konuyu."

"Mısra bilmiyormuş gibi-"

"Öykü'm bildiğim için üzerine gidiyorum."

"Allah sahibine bağışlasın."

"Güzel bu benim için yeterli, ne içersin? Kahve, çay?"

"Soda"

"Güzeell"

Yanımdan kalkıp mutfağa gitmişti.

Yere düşen tabak sesiyle mutfağa doğru bağırdım.

"Evi yıkma yeter."

"Öykü dolap boş, soda süt gevrekden başka ne yiyorsun sen?"

Bir hışımla içeri girmişti.

Yastığımı bırakıp mutfağa geçtim.

"Ortalığı ververeye vermek yerine bak istediklerin var."

"Hadi kalk gidiyoruz."

"Hiç gidesim yok."

"Hadi hadi alış veriş yapmak lazım hem yemeğe hiçbirşey yok."

"Kim dedi? Bak var."

"Gevrek mi?"