Sevdiğimiz karakterleri sadece kitaplarda ya da dizilerde görmemiz gerekmez. Hayal gücümüz de bir kitap hatta dizidir. Bizlerde o sahnelerde birer kahramanızdır.
Bu kitap da benim hayal gücümün eseri olacak, gelin ve benim sizlerle paylaştığım düny...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Haram mısın bana bir bilsem... Sevmesen de beni özledim sesini, Git desem de yine gitmesen..
Ne olduğun önemli yinede severdim...
Sosyopata bağlamadan geçelim artık jwjdkdiekwkdkd
***
Kolundan sertçe tutup içeride kalın zincirlerle bağlı çocuğun yanına oturttular. Arabanın içinde sandığından daha fazla asker vardı. Bu kadar asker senin için miydi? Daha gerçek potansiyelini göstermemiştin. Senin için olamazdı.
O halde zincirlerle bağlı olan çocuk için miydi? Bir an küçümseyerek baktın. Ne olabilirdi ki? Ağzı bağlı değildi. Konuşabilirdi.
"Neden seni bir hayvan gibi bağladılar?" Zayıfça güldü. Alay gözünden kaçmadı. Gözlerini kıstın.
"Kurt adam mısın?" Sordun. Çocuk hafifçe kahkaha attı, ses çıkmamıştı. Gerici bir andı. Senin yerinde başkası olsaydı.
"Peki, vampir?" Kafasını iki yana salladı. Bu sefer kaşlarını çattın, "Gülerken bile sesin çıkmıyor, siren olmayasın? Kesin dilini koparmışlardır." Umursamazca konuştuğunda kendisini tutamadı ve sesli güldü. Arabada ki adamlar gözle görülür biçimde gerildi.
O zincirlere rağmen korkuyorlardı. Eğlenmediğini söylersen yalan söylemiş olurdun.
"Hyde. Biliyor musun ne olduğunu?" Gözlerinde acı belirdi.
"Efendisi ölmediği sürece özgür olamayan birisiyim." Sonra güldü, "Neyse ki bir dostum o işi halletti." Alaylıydı. Dost dediği kişiyi merak ettin.
"Hyde ha? Duymuştum. Güçlerin birisi seni keşfedene kadar saklı kalıyor. O kişi seni keşfettiğinde ona bağlanıyorsun değil mi?" Kafasını salladı, "Minnettarlık ile alakalı bir durum diyebiliriz." Bileğini oynattı.
"Komik, bunları bana takan kişi babamdı. Ama onu suçlamıyorum. Kendimi kontrol edemiyordum. Yinede bir sürü ölüme sebep oldum." Sırıttın, "Aman ya, bende derdin var sanmıştım. Birisini öldürdün diye üzülme. İnsanlar ölür ve zamanla unutulur." Elinde kelepçelerle hayalet sesleri çıkardın.
Sana güldü, "Ya sen? Sen nesin?" Masum bir çocuk gibi gülümsedin, "Ben birçok şey ve hiçbir şeyim." Kaşlarını çattı. Anlamadığı belliydi.
Arabadaki diğer askerler de anlamadı. Gülümseme yavaşça psikopat bir sırıtışa dönüştü.
"Hem istediğim yerde, hemde hiçbir yerdeyim. Bul bakalım ben neyim?" Çocuksu bir heyecanla sordun. Gözlerinde ki parıltı herkesi germişti.
"Anlamıyorum. Açıkça söylesen olmaz mı?" Gözlerini devirdin.
"Of, boşver. Bende bir an heyecanlanmıştım." Arabada ki askerlerden birisi güldü. Onaters bir bakış attın. Önüne döndü.
"Bir kez daha dene!" Susmanı istemedi. Şuan da konuşacak birisine ihtiyacı var gibiydi. Güldün ve eski heyecanlı rolünü devam ettirdin.
"Hem zeki hem aptal. Hangisi gerçek, kim bilecek?" Çatılmış kaşları düzelirken senin gibi güldü.
"Buldum!" Senin gibi heyecanlı konuştu, ellerini çırptın, "Harika! Şimdi onu sesli dile getir?" Kaşlarını kaldırdı, "Anlaşma şartıyla." Kaşların çatılırken öfkelendin, "Anlaşma yok! Söyle!" Güldü ve kafasını iki yana salladı, "Aptal değilim. Anlaşma yapılacak." Olduğun yerde tepindin. Huysuz ve istediğini alamamış küçük bir çocuk gibi.
"Tamam. Söyle!" Kollarını kavuşturdun ve ona baktın, "Tahminime göre beni serbest bırakacak ve beni kendine bağlamaya çalışacaksın değil mi?" Şaşırdın, "Yüz ifadene bakılırsa haklıyım. Her neyse, adını söylemem karşılığında beni karşılıksız serbest bırakacaksın?" Askerler anlamıyordu ama birşeyler döndüğü belliydi.
Arabayı daha hızlı sürmeleri için talimat verdiler. Etrafta helikopter sesleri duyulduğunda güldün, "Zeki çocuk. Şimdi söyle ve buradan gidelim."
"Sadece adı söylendiğinde ortaya çıkan bir yaratık. Nogitsune. Karanlık ruhlu tilki. Hem birçok şey hemde hiçbir şey, şekil değiştirebilir. İnsanların zihnine gidebildiğinde her yerdesin ancak ortadan istediğin anda kaybolabiliyorsun. Hem zeki hem aptal, güvenilmezsin. Sadece adını söylemek karşılığında yapılan anlaşmalara sadıksın." Ellerini çırptın.
"Bravo bravo!!! Tyler zeki olmanı beklemiyordum. Ancak bilmediğin birşey var. İsim anlaşması bir mitten ibaret. Kimse başka türlü ismimi anmayı kabul etmiyor." Korkuyla sana baktı. Sırıttın. Kelepçeleri çubuktan ibaretmişçesine kırıp yere attın.
Ardından üzerine eğildin, "Ancak sana kanım kaynadı. Bir köle olarak değil de...bir dost olarak yanımda olabilirsin." Sonra onu tutan zincirleri kopardın.
"Neden onlara efendisi olmayan bir Hyde'ın gücünü göstermiyorsun?" Tyler dönüştüğünde zevkle kahkaha attın. Arabanın içinde iki saattir kopmakta olan çığlığa gülümsedin. Tyler onlarla bir güzel karnını doyurduğunda gerçekten eğlenceli geçmişti.
***
Neden doğa üstüler ile dolu hikayede Nogitsune olmasın? Neden Nogitsune biz olmayalım? Hayal gücüme sıçayım ben aq. Nasıl aklıma geldi sorgulamayın.
