Sevdiğimiz karakterleri sadece kitaplarda ya da dizilerde görmemiz gerekmez. Hayal gücümüz de bir kitap hatta dizidir. Bizlerde o sahnelerde birer kahramanızdır.
Bu kitap da benim hayal gücümün eseri olacak, gelin ve benim sizlerle paylaştığım düny...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karizma focus ✨
***
Derek kız kardeşini arkasına aldı. Alfalara karşı onu korumak istedi. Karşısında duran irice adam pençelerini ona salladı. Derek güçlü bir alfa olduğu için hamlelerinden kaçtı.
Onun için zor olmamıştı. Zaten bu yüzden onu istiyorlardı ya. YN ona bağırdı, "Derek dikkat et!" Kardeşine dönüp baktığında hemen arkasında duran Kali ile karşılaştı. Bu kadını zerre sevmiyordu.
Havada takla atıp ayak tırnakları ile yüzüne çizikler attı. Derek geriye sendelediğinde kel alfa onu çenesinden yakaladı. Ennis gerçekten güçlüydü. Kali ile birlikte olmasına şaşırmamak gerekirdi.
Derek bir süre havada kaldığında ayaklarını kullanarak onun kasıklarına tekme attı. Çenesini ondan kurtardığında yüzüne güçlü bir yumruk indirdi. Kali bu sefer ona tekrar saldırdı.
YN telefonu kullanarak diğerlerinden yardım istedi. Scott geleceklerini söyleyip telefonu kapattığında YN dikkatlerin kendi üzerinde olduğunu gördü. Derek yerde yatıyordu. Ennis ve Kali üstüne doğru geliyordu.
Bir adım geri attı ancak sırtı sert bir şeye çarptı. Dönüp baktığında gözlüklü adamı gördü. Elinde ki ince bastonu çubuk gibi tutuyordu. Kız kim olduğunu bilmiyordu. Kör bir adamı vahşi alfalardan korumalıydı.
(Yazar götüyle gülüyor jwjcjvjrkekrj)
Adamın kolunu tuttu, "Buradan hemen gitmelisiniz!" Sonra alfalara döndü. Birden onlara doğru koşmaya başladı. Korkunun faydası yoktu.
Üstlerine doğru koşan kızın aptal olduğunu düşündüler. Pençelerini çıkarıp kızı beklediler ancak kız cebinden bir flaş bombası çıkarıp yüzlerine attı. Tıslayarak geriye çekildiler.
YN bir masaya yaklaştı ve ayağıyla onu kırıp ayaklarını kazık yaptı. Göremeyen alfalara sessizce yaklaşabilmek için ayakkabılarını çıkardı. Sessizlik onun işiydi. Yaklaştı ve ikisini de sırtından vurdu. İki alfa yere inleyerek düştüğünde Derek'in uyanmaya başladığını gördü. İnliyordu. Gözleri henüz açılmamıştı.
YN Derek'in iyi olduğunu gördüğünde gözlüklü adama ilerledi. Koluna girdi ve, "Sizi güvenli bir yere götüreyim." Adam gülümsedi, "Çok naziksiniz." YN onun karizmatik göründüğünü farketti.
Umuyordu ki kavgada ki sesleri duymamış olurdu. Kali ve Ennis ölmeyecekti ancak Scottlar gelene kadar baygın olurlardı.
"Nereye gitmek istersiniz?" Adam ince sopasıyla etrafı yokladı.
"Sahil kenarı çok iyi olur." Kız gülümsedi. Adama yardım etmesinde sakınca yoktu. Sonuçta kazayla alfaların kavgasına denk gelmişti. Ne kadar kendisi Omega olsa da. Orada zarar görseydi kız kendisini sorumlu hissederdi.
Sahile yaklaştıklarında adam çok sessizdi, "Neden yalnız dolaşıyorsunuz?" Adam sese döndü, "Köpeğim birden koşmaya başladı. Yalnız değildim. Onu geri getirmek istedim ancak uygun bir yerde değildim sanırım." Kız o görmese de başını salladı.
"Hiç köpek sesi duymadığıma eminim ama onu buluruz. Endişelenmeyin." Adam şaşırdı, "Bana yardım mı edeceksiniz? Daha yeni tanıştık ve adımı bile bilmiyorsunuz." Kız gülümsedi.
"Orada bir kavga oldu. Yaralanabilirdiniz. Yardım etmeme izin verin. Hem sizi yalnız bırakmak hiç istemediğim bir şey olurdu." Adam gülümsedi, "Orada sizinle karşılaşmasaydım başıma kötü şeyler gelebilirdi. Orada neler oldu?" Kız isteksizce başını başka yöne çevirdi.
"Tehlikeli insanlarla karşılaştık. Kardeşim ile bir problemleri var. Ancak insanları bilirsiniz. Ellerinde koz bulundurmak için sevdikleri kişiye bulaşırlar." Adam belli belirsiz kafasını salladı.
Bir dakika sonra bir köpek onlara doğru koştuğunda kız sese baktı. Köpeğin dili dışarıdaydı ve sakin duruyordu. Gülümsedi, "Sanırım köpeğinizi aramaya gerek kalmadı." Adam etrafa baktığında köpeğin yerde sürünen tasmasının ipini tuttu ve ona uzattı. Adam kendi eline değen narin parmaklarla irkildi.
İpi tuttuğunda kız ona baktı, "Çok zeki bir köpek. Sizi nerede bulacağını biliyor gibi." Adam kıza güldü, "Birlikte hep sahili gezeriz. Oradan biliyor." Kız kafasını salladı. Adamı zeki köpeğe sağ salim emanet ettiğinde derin bir nefes verdi.
Yere çömelip köpeğin başını okşadı, "Sahibini yalnız bırakma." Gözleri mavi parlamıştı. Köpekle bağ kurmaya çalıştı. Alfa olmadığı için işe yaramış değildi. Güldü.
"Tekrardan iyi günler ve ipini sıkı tutun. Beni dinleyecekmiş gibi durmuyor." Adam güldü, "Adınızı öğrenebilir miyim?" YN ona nazikçe baktı. Adam görmüyor diye istediği gibi davranacak bir tip değildi.
"YN Hale." Adam ona başıyla selam verdiğinde kız gözden kayboldu. Adam parmaklarını kapatıp açtığında yanında ki köpek insana dönüşmeye başladı. Boğazında ki tasmayı çıkardı ve yere attı. Doğal olarak çıplaktı ama bu saatte burada kimse yoktu. Yanında ki adam da onu görüyor değildi.
"Kıza neden saldırmadın?" Kali konuştu. Deucalion gülümsedi, "Onun da söylediği gibi. Kötü adamlar ellerinde koz bulundurmayı sever." Kali bir şey demedi. İnanmış sayılmazdı.
Ancak Deucalion da kendisine inanmıyordu. Kızın kendisine yardım edişi ve onu güvende tutana kadar bırakmak istemeyişi hoşuna gitmişti. Ve kızın köpek olan Kali ile kendisi için bağ kurmaya çalışması da sevimliydi. Hale ailesinde ki tek nazik insan olabilirdi.
Parmaklarının kendi tenine dokunduğu anı tekrar hissetti. Hayatında hiç böyle bir ürperti yaşamış mıydı?
Ve emindi, onunla tekrar karşılaştığında hiçbir şey az önce olduğu gibi olmayacaktı. Kız belki de kendisinden nefret edecekti ve aptal yerine konulduğunu düşünecekti. Neredeyse haklıydı da.
Deucalion o hayal kırıklığı dolu bakışları hayal edemediği için kör oluşuna şükretti. Hayal etmesi bile korkunç olurdu emindi ki.
***
Deucalion ile ilk kez yazdım. Karizmatik adamı mı harcadılar...
