İNCİ

27

"GÜLÜ SUSUZ, SİZİ YENİ BÖLÜMSÜZ BIRAAKMAM"

🥹İNCİ 🥹

Bölüm şarkısı: Mabel Matiz/Antidepresan

"GİTME BURADAN SEN OLMADAN BEN ASLA YAŞAYAMAM"

Ahmet Emir ARCEK

Telefonun peş peşe çalmasıyla gözümü açıp aramayı cevapladım. "Ne oldu Selim?" Öksürdü, sesi çıkmıyordu.

"Komiserim." dedi ve iyi şeyler olmadığını anladım. "İnci Hanım'ın apartmanında olay olmuş, gelmeniz gerekiyor."

"Tamam, geliyorum." Telefonu kapatıp evden hızla çıktım. İnci demişti, gelmen gerek demişti.

Kapının önünde duran ambulansı gördüğüm an adımlarım daha da hızlandı ama olduğum yerde duruyor gibi hissediyordum.

Ambulansın içine yerleştirdikleri kadını gördüm, İnci değildi.

Sakin ol Ahmet Emir.

Merdivenlerden çıktım, kalabalıktı.

İnci yoktu.

Selim beni görür görmez yanıma geldi. "Ne olmuş?" diye sordum ama merak ettiğim tek şey İnci'nin nerede olduğuydu.

"Kocası dövmüş kadını. İnci hanım ile Oktay diye bir adam çıkmış. Biz gelene kadar kendilerince müdahale etmeye çalışmışlar ama adam Oktay ile kavga ederken İnci hanıma da vurmuş. Biz geldiğimizde baygın bir şekilde yerde yatıyordu."

Konuşuyordu ama aklımda sadece İnci'ye gelen zarar vardı. "Nerede şimdi?" diye sordum.

Konuşmakta zorlanıyordum. "Hastaneye götürdüler komiserim, aşağıdakilere sorarsanız yönlendirirler. Burada sizlik bir şey yok şimdilik."

Bir şey demeyip merdivenleri indim. Bahçede toplanan kalabalığın içine girip bulduğum bir yere oturdum.

Nefes alamıyordum sanki. Yanıma biri gelmişti ama kafamı kaldırıp bakamıyordum. "Ahmet Emir!" Ensemde bir el hissettim. Kafamı kaldırıp kim olduğuna baktım. "Başkomiserim." Ayağa kalktığımda omuzumu sıktı. "Git nereye gidiyorsan, bu halinle görmek istemiyorum seni." Bir şey diyemedim.

Konuşacak gücüm yoktu.

Ne oluğunu bilmemek o kadar boktan hissettiriyordu ki. Hastaneye gitsem ne ile karşılaşacaktım, ne kadar vurmuştu o it ona?

En kötüsü de beni aramıştı, benden yardım istemişti ama yetişememiştim.

Kimseye yetişemediğim gibi İnci'ye de yetişememiştim.

999
İnci Arıkan

Uyandığımda ambulansın içinde olduğumu hatırlıyordum. Hemşire nasıl hissettiğimi sormuştu. İyiyim demiştim ama değildim.

Gözlerimi kapatıp kendimi yormamamı söylemişti. Dediğini yapıp gözlerimi kapatmıştım ve uyandığımda Ahmet Emir yanımda olsun istemiştim.

Şimdi ise bir odadaydım ve yanımda kimse yoktu. Az önce bir hemşire gelmiş, kolumdaki serum sandığım şeyi çıkarıp yerine başka bir şey takmıştı.

Yakınlarıma haber vermem gerektiğini, yalnız başıma burada durmamın doğru olmadığını söylemişti. Onaylamıştım ama yanımda kalabilecek kimsem de yoktu.

Telefonumu almamıştım, yanımda hiçbir şeyim yoktu. Korkunç bir durumdaydım.

Ne kadar daha yattım anlamamıştım ama uyurken yanıma birinin geldiğini hissetmiştim. Ahmet Emir olduğunu anlamam da uzun sürmemişti.