Kara Sevda

Pişmanlık Dolu Karşılaşma

                                                Berkin' den

Gördüğüm manzara karşısında âdeta büyülenmiş gibiydim. Daha önce hiç böylesine güzel bir kızla karşılaşmamıştım. Avuç içlerim terlemeye , kalbim hızla atmaya başlamıştı. Bir süre gözlerimi ondan alamadım. O da bana ruhsuz ama bir o kadar da derin bakıyordu.  Bu gözler... Ben bu gözlerin sahibini tanıyordum.

Annemin konuşmaya başlamasıyla kendi kendime yaptığım konuşmayı sonlandırdım.

"Nasılsın Gülşahçığım?"

" İyiyim Selma abla  siz nasılsınız?"

" Bizde iyiyiz çok şükür. Hoşgeldin bu arada. Sanırım artık daha sık  görüşeceğiz."

"Hoşbuldum, sanırım" dedi pek de içten olmayan bir tavırla.

İsmi o kadar tanıdık geliyordu ki.
"Hassiktir" neredeyse içimden olacak şekilde ufak bir küfür kaçtı dudaklarımdan. Bu kız o kapalı kız mıydı gerçekten? Hatırlıyordum onu, muhtemelen o da beni. Yoksa böyle şaşkın ve  soğuk bakmasının başka bir nedeni olamazdı. Kıza öyle kaba davranmıştım ki zamanında kesinlikle böyle bakmakta haklıydı.
Benden hoşlanıyordu eskiden ve ben onu kendimden uzaklaştırmıştım.
İlişki olayları bana ters olduğu için hiç yüz vermemiştim ama şuan tam da şuan ben bu kızdan etkilenmiştim. Kırdığım kalbini onarmak ve onu tanımak için ne gerekiyorsa yapacaktım.