"ජිමින්ශී.....මට සමාවෙන්න- "
"ඒත් කුක් මන්-"
"ශ්...හියුන් දැන් මට කතාකරන්න දෙන්නකෝ..ම්ම්....
මන් දන්නවා ඇත්තටම මන් එහෙම මගෙ නම්බර් එක එයාට දෙන්න කිව්ව එක වැරදී...අනික මන් ඔයා ඉස්සරහ එහෙම කීයෙව්ව එකත් වැරදී....ඒත් ඔයාගෙ මේ පුංචි කුකීට සමාවෙන්න හියුන්......"
ජිමින් හිටියෙ මුකුත් කියාගන්න පුලුවන් තත්වෙක නෙමෙයි...ඒ අහිංසක බෝල ඇස් එයාව අන්තෙටම අසරණ කරල තිබුනා...ඒ ඇස් කිව්වෙ වෙනම කතාවක් වෙද්දි ජිමින් හිටියෙ අතරමං වෙලා....
"හ්ම්......." එයා යාන්තමට මිමිනුවා...
" ඒ වගේම හියුන්, ඔයාලා ළඟ කොච්චර හුරතල් උනත් ඔයාලගෙ පුංචි කුකී දැන් ලොකුයි...ඔයාලා ඒක දන්නවා... එහෙම නේද...ඉතින් ඒ කුකීටත් ආදරේ කියන දේ හොඳට දැනෙනවා හියුන්...."
ජිමින්ව ගල් උනා...එයාට හිතාගන්න බැරි උනා ජන්ග්කුක් කියන්න යන්නේ මොකද්ද කියල...ඇත්ත..එයා දන්නවා දැන් එයාලා ලඟ ඉන්නෙ ඉස්සර අම්ම ඕනේ කියල හීනෙන් අඬපු පුංචි කොල්ල නෙමෙයි කියල..ඒත්....මේ දේ......
" දන්නවාද හියුන්, මන් මුලින්ම මෙහෙට ආවෙ හරිම බයෙන්...කොච්චර ආස උනත් මුලු පවුලම අතෑරලා ආවම මන් බයේ හිටියෙ මාව තනි වෙයි කියල..ඒත් ඔයාලා හයදෙනා මාව ඔයාලගෙ පුංචි මල්ලි කරගෙන මහ ගොඩක් ආදරේ දුන්නා...අදටත් මට තනිකමක් දැනෙන්නෙ නැත්තෙ ඒ නිසා...මන් හයිස්කූල් එකෙන් ගැජුවේට් වෙද්දි ඔයාලා මගෙ පවුල විදියට ආපු තැනේ ඉඳන් කොලේජ් ග්‍රැජුවේට් එකට ඔයාලා ආපු තැන වෙනකන් , අදටත් , හැමදාටමත් මට මගේ පවුල ඔයාලා...මගේ සහෝදරයො ඔයාලා...
ඒත්...මට සමාවෙන්න හියුන්...මට බැරි උනා ඔයාලා හැමෝම ගැන එකම විදියට හිතන්න...ඔයාලා හැමෝටම එක විදියට ආදරේ කරන්න මට බැරි උනා....
ඉස්සර මං හීනෙන් බය වෙනවා කියල මං ලඟ නිදාගන්න ආපු , ස්කූල් හෝම්වර්ක්, තේරෙන්නැති පාඩම් කියා දීදී මගෙ පස්සෙන් ඉඳපු, කාටත් හොරෙන් මන් අඬද්දි මාව තුරුල් කරන් අඬපු, මට උරහිස දිදී මාව සනසපු, මට පුංචි තුවාලයක් උනත් ඕනවටත් වඩා කලබල උන, ස්ටෙප්ස් අල්ල ගන්න බැරුව හැමදේම එපා වෙලා දමල ගහල යන්න හදද්දි මාව නවත්තල මට හයියක් උනු, අදටත් හැමදේකදිම මගෙ ලඟ ඉන්න ඔයාට මගෙ සහෝදරයෙක් ගානට සලකන්න මට බැරි උනා හියුන්.....
මට ඒක කරන්න බැරි උනා..ඒවගෙම මට කවදාවත් ඒක කරන්නත් බෑ...මොකද- මොකද මන් ඔයාට ආදරෙයි හියුන්...ඒ සහෝදරයෙක්වත් , යාලුවෙක්වත් විදියට නෙමෙයි හියුන්...ආදරවන්තයෙක් විදියටයි....ඔයාගෙ ඒ උනුහුමට මං හරි ලෝබයි....ජීවිත කාලෙම මං ගාවින්ම තියාගෙන ඔයාව පරිස්සම් කරන්නයි මට ඕන...
මට ඒකට අවස්තාවක් දෙන්න පුලුවන්ද හියුන්? මේ අවුරුදු ගානෙම ඔය හිතේ මං වෙනුවෙ තිබුන ඉඩ මට දෙනවද හියුන් ? "
ජිමින්ට තේරුනේ මුලු විශ්වයම එක තැන නැවතිලා වගේ....එයාට ජන්ග්කුක් කිව්ව දේවල් ඇහුනෙ හීනෙන් වගේ....එයාට විශ්වාස කරන්න තියා හිතාගන්නවත් බැරුවයි හිටියේ...ඒ ඇස් වලින් අනවසරයෙන්ම කඳුලු කැට ගලද්දි එයා දැක්කේ ආදරේ මහ ගොඩක් පුරවගෙන එයා දිහා බලන් ඉන්න එයාගෙ පුංචි කුකී...නෑ....තව දුරටත් ඒ පුංචි කුකී නෙවෙයි...එයා වෙනුවෙන් තමන්ගෙ හිතෙන් වෙන් කරපු ඉඩ ඉල්ලන ජියෝන් ජන්ග්කුක්.....
"කු-කුකී මේ-මේක.."
"මේක හීනයක් නෙමෙයි හියුන්...මෙච්චර කාලයක් මං ඔයාගෙන් දැක්ක ඒ ආදරේ බොරුවක් නෙමෙයි...මන් ඒක හොඳටම දන්නවා...ඉතින් මෙතන ඉන්නෙ ඔයයි මමයි...මේක ඇත්ත හියුන්...මේක හීනයක් නෙවෙයි.....මට මේක තවත් හංගන් ඉන්න ඕනී නෑ...කවුරු මොනා කොහොම කිව්වත් අපි අපිට ආදරෙයි නම් එච්චරයි ඕනී..."
"මං- මං -ආදරෙයි කුකී...."
" මාත් ආදරෙයි හියුන් "
හරිම ආදරෙන් ජිමින්ව තුරුල් කරගත්තු ජන්ග්කුක් හරිම පරිස්සමෙන් ඒ නලල සිපගත්තේ ඒ සිපගැන්මෙන් දැනුන උනුසුම, ආදරය, ආරක්ෂාව නිසා ජිමින්ගෙ ඇස්වලින් ගලපු කඳුලු ඒ අතරෙම හැ‍ංගිලා යද්දි....."
Infires Girl 🖤
