ඒ වෙලාවෙ ආපු සිතුවිල්ලට ස්ටුඩියෝ එකෙන් එලියට බැස්සත් එලියෙ අකුණු ගහන ගමන් මහ හයියෙන් ගොරවගෙන එන වැස්සත් එක්ක ජිමින් ආපහු ස්ටුඩියෝ එකේ දොර දිහා බැලුවත් එහෙම්මම රැක් එකේ තිබුන එයාගෙ කුඩයත් අරන් පාරට බැස්සෙ විනාඩි විස්සක් විතර දුරින් තිබුන එයාලගෙ ඩෝම් එකට ඇවිදන් යන්න හිතාගෙන...
පාර අයින දිගේ ඉස්සරහට ඇවිදන් ගියත් ආපහු හැරිලා ස්ටුඩියෝ එකට දුවන්න කියල ජිමින්ගෙ හිත අනන්තවත් කෑගැහුවා..ඒත් මෙච්චර කල් හිතේ හංගන් හිටපු දුක බැමි කඩාගෙන එලියට පනිද්දි ආපහු හැරිලා යන්න ජිමින්ගෙ මුරණ්ඩුකම කැමති උනේ නෑ....ටික දුරක් යද්දි එක පාරට මහ වැස්සක් කඩා වැටෙද්දි කුඩේ ඉහලගත්ත ජිමින් ඒ මහ වැස්සෙම ඉස්සරහට ඇවිදන් ගියා....
වැස්ස එන්න එන්නම වැඩි වෙනව මිසක් අඩු වෙන පාටක් නැති වෙද්දි ජිමින් හිටියෙ බාගෙන නෑවෙන ගමන් .....ඒ අස්සෙ ජිමින්ගෙ ෆොන් එක රින්ග් උනත් ෆෝන් එක ගන්න යද්දිම කෝල් එක කට් උන නිසා ජිමින් ආපහු ඉස්සරහට ඇවිදන් ගියා...ඒත් චුට්ට වෙලාවකින් ආපහු ෆෝන් එක රින්ග් වෙද්දි ෆෝන් එක අරන් බලපු ජිමින්ගෙ ඇස් දෙක හීනි උනේ කෝල් අයි ඩී එක දැකලා..
Infires Girl 🖤
