Walang Forever: Ang Diary ng Bitter

Chapter Thirteen: That's What Friends Are For?

-Angie's POV-

Tama nga siguro na mahirap malayo sa mahal mo. Parang kahapon lang nang huling nagpaalam si Drei. It's been two weeks already na hindi ko na siya nakikita. Ayaw din namang sabihin ng mama ni Drei kung saan ang condo nila. Maraming reasons.

Kaya, sa texts and calls nalang kami nag-uusap.

Ang hirap ng ganitong pakiramdam. Para akong nasa isang isolated island waiting for someone to rescue me. At habang lumilipas ang panahon, hindi mo na alam kung may darating pa ba o wala.

* * *

Even Shandy and Pauline noticed that I became irritated, hindi mapakali and unfocused to my studies. Nagpapabaya na daw ako.

"Best, okay ka lang?", Pauline asked.

"Best, kung gusto mo ng kausap...nandito lang kami", Shandy added.

Hindi na ako nakapagsalita. Dahan-dahan ay naramdaman ko nalang na tumutulo na pala ang luha ko. Ewan ko ba kung bakit 'pag dating sa kanya, napapaiyak nalang ako.

"Wala 'to best. I can handle this" I lied.

Kahit anong pilit kong magsungaling sa kanila, my eyes and face can't hide the truth.

"Ngayon ka lang naming nakitang nagka-ganyan. Hindi ka naman basta umiiyak agad."

"Siya ba?" 

I pulled my hankie from my pocket to wipe my tears. I just nodded. Siguro, I needed somebody to talk with. Para kasing sasabog na ako sa sobrang sakit at lungkot.

"I just missed him." I said while wiping my tears na parang hindi maubos-ubos.

They went and seated closer to me.

"Alam naman namin kung gaano mo siya kamahal kahit hindi mo sinasabi." Shandy said while tapping on me on the shoulder.

I looked at them na parang na-guilty ako bigla. Kasi itinago ko sa kanila ang lahat. And, here they are comforting me about him.

"Sorry mga best ha." I said with guilt.

"Okay lang yun, we understand your side best." Pauline said.

"Ang importante eh, maging ok ka." Shandy added.

"At isa pa, kung nandito si Drei, he will not be happy of seeing you like this."

"Tama!"

"O, tama ng drama. We have a lot of projects to do."

"Thank you mga best ha." I said with a glimpse of hope drawn in my eyes.

Kaibigan. Sila yung mga taong handang magbigay ng lakas ng loob sa'yo sa lahat ng oras. I thank them of making me realized that I should do things for better.

Tama nga naman sila, hindi ito ang gusto ni Drei para sa akin.

I should do things right para pagbalik niya, marami akong mai-ku-kuwento sa kanya.