Cry For Me | Taegyu

The way I cried for you, baby, cry for me

Sevginin gerçek anlamda tehlikeli olduğu yere gelmiştim sanırım.

Kendimi attığım ara sokakta taehyun un dediklerini düşünüyordum.

Basit bir lise aşkının hayatımın merkezi olabileceğini bende kestiremezdim.

Ama hayat böyledir hiç beklemediğin şeyler gelir başına.

Artık kendime zarar vermek istemiyordum. Sadece biraz ruhumu besleyecek sevgi istiyordum.

___

Aramalarımı açmayan beomgyu ile stres ve sinir kat sayım gittikçe artıyordu.

Sinirim kendimeydi.

Onun bu kadar hassas olduğunu en iyi bilen bendim fakat onu en çok kıran da bendim.

Bazen keşke tanışmasaydık ve daha sağlıklı bir hayatı olsaydı diyorum.

Belki de hiç başlamamalıydı bu sağlıksız ilişki, 2 ay sonra unutsaydı beni.

___

"Beomgyu fransaya taşınmış kanka"

"NE?"

"Instagram storysini görmedin mi oğlum."

Hızlıca telefonu kapatmış ve Instagrama girmiştim.

Gerçekten de gitmişti.

Beni sorularımla baş başa bırakıp gitmişti.

İkimizde bencildik.

Diğerimizin ne yapacağını düşünmeyen benciller.

4 yıl sonra gelmiş, düzenimi alt üst etmiş ve defolup gitmişti.

Hem de bu kararı bir gecede vermişti.

İçimdeki öfke ile arama tuşuna basmıştım.

Biraz çalma sesinden sonra telefon beklemediğim bir şekilde açılmıştı.

"Gerçwkren baş belasısın kang nw var?"

Yeni uyandığı belli olan derin ve sersem sesi ile söylemişti bunları.

"Gerçekten sana inanamıyorum!"

"Niçin?"

"Beni bırakıp gittin"

Bunu dememle resmen kahkaha atmıştı.

"Aynen öyle ve şuan da yatağımda bi kız var uyandırmasak iyi olur."

"Orospu çoc..."

Kesilen arama ile ellerim titriyordu.

Bunu bu kadar rahat söylemesi sinirlerimi hoplatmaya yetiyordu.

Ellerim titreyerek banyoya doğru yürüdüm.

Sinirimi atmak için boks salonuna gidecektim.

Yoldayken sorguluyordum.

Ben değil miydim onun benden kurtulmasını daha mutlu olmasını isteyen? Neden böyle davranıyordum o halde?

Bir kere gelip beni kendine bağımlı etmiş ve gitmişti.

Üstelik ilk günden yatağa kız bile atmıştı!

Sinir olmamak elde değildi.

Spor salonunun kapalı kapısını görünce bu son damla olmuştu.

Kapıya ardı ardına attığım tekmeler ile omzunda bir el hissetmiştim.

Dönerken kim olduğuna bile bakmadığım adama bir yumruk çoktan geçirmiştim.

"Baba??"

"Lan hayırsız evlat ne bu sinir"

"Valla baba bilerek olmadı."

Gerçekten utançtan yerin dibine girmek istemiştim.

___

Öfkemi sindirip kahvaltı yaparken telefonuma gelen mesaj ile bu lanet günden ne zaman kurtulacağım diye sorgulamıştım...